het vrouwelijk principe 
De schoonheid van het vrouwelijk geslacht in beelden
uitgedrukt. Foto's,
beelden en schilderijen door de eeuwen
heen.....
|
|
|
|
|
|

|

Schepster van nieuw leven. Zo zag men de vrouw in de
préhistorie toen men nog niet helemaal een idee had hoe kinderen verwekt
werden. Net als de aarde bracht zij nieuw leven
voort
 |
|

 |
De 'poort' waaruit dit nieuwe
leven kwam beschouwde
men als heilig en dat vereerde men vooral in ruimtes die
overeenkomsten ermee boden. In grotten en soortgelijke bouwsels
in .....
'Moeder Aarde'
 |

|

Aldus
bevatte de vrouw de poort
naar deze
aardse dimensie
voor ieder Godenkind’, wat
ieder mens toch eigenlijk is.
Daarover is men het toch wel in meer dan
één religie eens. Zelfs de Bijbel
vermeldt dat.
Als die poort echter naar deze
dimensie kon
voeren, dan moest die eveneens de
weg
terug
bieden naar de
plaats waar men
vandaan
kwam voordat men
in
deze materiële
werkelijk-
heid arriveerde.
Daarvan was
men in
de oudheid
nog volledig
overtuigd.
Maar meer daarover is te vinden in ‘Het juweel
en de lotus’ in Kronieken.
 |

|
Toch vertegenwoordigde het vrouwelijke altijd reeds meer
dan enkel maar het aardse
materiële.
Door haar maandelijkse cyclus was zij ook aan de maan
verbonden op zekere wijze. Drie fasen van de maan, eerste
kwartier, volle maan en laatste
kwartier werden gezien
als de drie
belangrijkste fasen in een
vrouwenleven. |

De
eerste fase was
de 'maagd' of jonge vrouw. De
tweede
fase
is de vruchtbare vrouw als moeder………. |

|

De derde fase is de vrouw
in de meno-pauze, de oude
en door levenservaring wijze
vrouw . In esoterische kringen
wordt
zij
vaak ‘the Crone’
genoemd.
Wat velen echter niet weten, of
waar ze in ieder geval niet al te
lang stil bij willen blijven staan, is
dat er eigenlijk, net als bij de
maan, nog een vierde fase is. |

|

|

|
Dat is als de maan haar gezicht even
niet laat zien. Deze fase kan men
‘maanduister’ noemen en staat qua
kracht gelijk aan ‘volle maan’. Voor
zeelieden en laaggelegen kuststreken
betekent dat ‘springtij’.
Deze, te ondergewaardeerde, fase
staat voor dood en
wedergeboorte.
Godinnen als Hecate en de Indiaase
Kali (links) stonden symbool voor deze
duistere
fase.
Afgezien van scheppen kon het
vrouwelijke dus ook voor vernietigen
staan. |

|

|
Afgezien van die zeer vrouwelijke ‘driehoek’



.... zijn de borsten een specifiek kenmerk van de
menselijke vrouwen te noemen. Want
anders dan bij de primaten, oftewel de apensoorten die de mens het nauwst verwant
zijn, heeft de menselijke
vrouw naar verhouding wel heel
erg uitstekende
borsten .
Het
is bij
conservatieve wetenschappers nog omstreden maar
diverse onderzoekers (waaronder de arts Marc Verhaegen in zijn
boek: “In den beginne was het
water”) hebben al overtuigende argumenten aan weten te dragen dat een deel van de menselijke
evolutie in en nabij het water moet hebben plaatsgevonden en dat mede
hierdoor de vrouwelijke anatomie haar huidige vorm zou hebben
gekregen. |

|
Een mogelijke
reden dat de vrouwenborst zoveel meer uitsteekt als die van de genetisch 98 % met
de mens overeenstemmende chimpansee is dus waarschijnlijk dat water. De veel volumineuzer en hangende vorm van de borst maakte
het voeden van jongen wat
gemakkelijker als er geen takken en andere voorwerpen ter ondersteuning in
de leefomgeving waren, hooguit een strand of een rots om op te gaan
zitten. Met een naar beneden hangende borst
hoefde de moeder het jong minder
verkrampt omhoog te houden om het te kunnen
voeden.
|

Het Orakel heeft eveneens
nog een en ander over dit best wel interessante
onderwerp te vertellen.
In
rijm. |
|
|
Want uiteindelijk had de mensen-moeder,
anders dan een apenmoeder, evenmin lichaamshaar waar de zuigeling zich aan vast kon houden tijdens de voeding.
De natuur vindt gelukkig altijd weer
passende oplossingen op dit soort
dilemma's. |
Het
grootste deel van de vrouwenborst bestaat uit vet, wat niets te maken heeft met
de kwaliteit
van de
voeding die zo’n borst moet kunnen bieden. De vorm moet dus duidelijk een andere functie
hebben gehad die
weer wel met voeden te maken had. Een water-evolutie biedt de oplossing voor dit
raadsel.

|
Sommige zeekoeien (Lamantijn) staan
eveneens
om borsten
bekend.
(Foto geheel rechts een gevangen en ‘versierde’ zeekoe) |

|


|

|
De vorm van de borst geeft dus een overeenkomst met
zeezoogdieren aan en dit zegt mogelijk iets over de menselijke
evolutie.
En zo zijn er nog enkele voorbeelden. De mens heeft
traanklieren, zoals de zeemeeuw, de zeehond en de olifant. Een ingedaald
strottenhoofd, zoals elk zeezoogdier. En 33% van het lichaamsvet zit
onderhuids. Vooral tot groot verdriet van vele vrouwen tegenwoordig. Maar
zeezoogdieren hebben dat dus ook. De walrus en de zeekoe is dat wel aan te
zien. Net als het nijlpaard en de olifant, en die laatste heeft zeker ook
een deel van zijn evolutie in het water
doorgebracht.
Olifanten zijn erg goede zwemmers, ze zoeken het
water graag op. Ze hebben traanklieren, dit is om zout water te
filteren en zij zijn ook erg uitgedijd, net als walvissen en
walrussen. Juist waterzoogdieren doen dit. Daarnaast heeft de slurf
in het water een meer dan uitstekende functie. Al deze eigenschappen duiden op een
gedeeltelijke evolutie in het water. Net als de
mens. |
Maar terug nu naar de
vrouw,uit vele verhalen ook zo bekend om haar lange haren.
Waar maar geen eind aan lijkt te willen komen. Haren groeien
maar door.
In tegenstelling tot de overige primaten blijft mensenhaar
maar doorgroeien.
Lang haar wat in het water als een krans om de vrouw
heen dreef kon goed door
haar nabij zijnde kroost worden
vastgegrepen.

|

Het vrouwelijke werd al heel erg lang aan het
element water verbonden. Langharige
Meerminnen, Sirenen, Nixen, wie kent de
verhalen over deze ‘waternimfen’ nu
niet?
In de loop der tijden zou men deze wezens een steeds slechtere naam
gaan bezorgen. Er leek overduidelijk door een verandering van
maatschappelijke waarden een angst voor
de belangrijke positie van de vrouw binnen de samenleving te
ontstaan. Dus begon men griezelverhalen te vertellen over hoe onschuldige
zeelieden door hun verleidelijke gezang
en hun mooie lichamen het water in werden gelokt en zodoende
verdronken. |

 |
Die angst voor het vrouwelijke zou nog verder worden
doorgevoerd want er zou op een
gegeven moment zelfs een verhaal
ontstaan over krijgszuchtige vrouwen die op een paard, met pijl en
boog gewapend, dorpen overvielen en zo onschuldige slachtoffers zouden
maken. |

(zie voor de betekenis van de naam, en nog
meer,
http://nl.wikipedia.org/wiki/Amazones ) |
Deze vrouwen zouden in de Griekse mythologie bekendheid gaan krijgen onder de naam 'Amazone's' en er was
één specifiek kenmerk waarmee zij zich volgens verhalen
zouden onderscheiden:
"Zij hadden altijd één borst ontbloot."
Men besloot deze ver-halen nog 'griezeliger' te
maken door te ver- tellen dat deze vrouwen één
borst hadden laten ampute-ren om
zo tijdens het boogschieten er
geen hinder van te
ondervinden. |

|

|
In ieder geval blijkt uit dit alles duidelijk hoe
belangrijk de vrouwelijke borst was voor de mensheid. Was de borst eerst
nog een specifiek onderscheidingsteken in het water geweest, weer terug op
het land zou het deze betekenis niet verliezen. Daar zou pas verandering
in gaan komen met het ontstaan van zekere culturen en
ideologiën. Doordat de maatschappelijke positie van de vrouw steeds
verder veranderde en de balans steeds meer naar het mannelijke begon
over te hellen werden vrouwen verplicht steeds meer van hun lichaam te
bedekken. Zeker de borsten die ondanks hun oorspronkelijke doel toch
altijd nog als meer dan enkel maar een 'bron van voeding' werden
beschouwd. Men koppelde het, terecht, tevens aan de vrouwelijke
seksualiteit. |

|
Vooral in wat men de 'Westerse samenleving'
noemt werd een soort van schaamtegevoel voor dit lichaamsdeel opgebouwd en
er bleek een complete 'revolutie' voor nodig om weer toestemming van
overheden in enkele landen te krijgen met blote borsten op het
strand te liggen.
Daar schuilt natuurlijk ergens wel weer een mooie
symboliek in. Want het was wel juist de zee waardoor dit
lichaamsdeel de uiteindelijke, zo bijzondere, vorm zouden
krijgen lang geleden. In andere
culturen, waaronder zekere Afrikaanse, waren zware hangende borsten juist
een symbool waarmee men respect binnen de samenleving
kreeg. Ooit, ruim voor de jaartelling begon, had men in
Europa net zo gedacht, zoals de te Knossos gevonden
afbeeldingen van vrouwen met een niets verhullend
decolleté zo duidelijk demonstreren. |

|

|
Mocht het de vrouwen binnen de samenleving dan
niet langer meer zijn toegestaan om hun lichaam zo maar
onbedekt te tonen, kunstenaars als schilders en beeldhouwers
mochten nog gewoon hun gang gaan in het uitbeelden van gedeeltelijk
of geheel naakte vrouwen.
Vaak werd hier dan het label 'Heidense taferelen' uit
vooral de Griekse literatuur aan geplakt omdat men in die tijden nog geen
'beschaving' zou hebben genoten in dat
opzicht.
Desalniettemin vond men soms zelfs een
‘vrome’ uitvlucht om een ontblote borst te laten
zien.
Vooral de 'maagdelijke' moeder van Jezus wilde men wel
eens met een borst bloot uitbeelden, en natuurlijk Maria
Magdalena.
Dat zelfs celibataire, vrome, monniken een facsinatie
voor de borst konden hebben blijkt wel uit de bekering van St. Bernardus
van Clairvaux. Voor een beeld van de Heilige Maagd biddend zouden er
ineens druppels melk uit haar borst in zijn mond zijn gelopen. Hij
was gelijk bekeerd. |

|

Op deze site zijn twee foto 'galleries' te
vinden die de vrouw, en de borsten van de vrouw, als thema
hebben.
Zodat men
de schoonheid van het vrouwelijk lichaam kan aanschouwen, hoe het deel
uitmaakt van deze aardse werkelijkheid, kunstenaars millennia-lang heeft
weten te inspireren en niet uit schaamte bedekt hoeft te blijven.
Ongeacht leeftijd of uiterlijk, ieder lichaam
mag men als een wonder van de schepping beschouwen en heeft een eigen
individuele bekoorlijkheid.
Er zijn twee
onderwerpen. 'Amazone' heeft specifiek één borst onthuld als thema. Het
andere, wat 'Elementen'heet, betreft 'naakten' die door de setting op de
één of andere wijze met de 5 elementen te maken hebben.
Dat betreft
schilderijen van diverse schilders en foto's van Fauressa die op
mooie locaties in vooral het zuiden van Frankrijk zijn
gemaakt.
|

|
Treed door de poort
binnen in een wereld van schoonheid. Het maakt deel uit
van de wereld die wij allemaal kennen en die we als ONZE
werkelijkheid beschouwen. Maar bezie die
werkelijkheid dan eens door de ogen van een artiest,
waarvan velen in staat zijn gebleven zich niet te laten beperken
door zekere voorbijgaande 'trends'. Misschien omdat zij in staat zijn verder dan enkel maar die
oppervlakte te kijken. Onze werkelijkheid kent echt wel meer dan drie
dimensies.
En ware schoonheid kent geen
beperkingen.
.jpg) |

|
Amazonas
Elementen
Chaoskronieken: Home-Kronieken-Vrouwelijk principe
Kronieken: Rhedae
|