Jansje Zwart,  geb. 10 Augustus 1930 te Egmond aan Zee, ovl. 7 Oktober 1995 te Lelystad,

                              huwde 3 Augustus 1950 te Amsterdam met : 

    Minne Faber, geb. 6 Augustus 1924 te Amsterdam, ovl. 1 Februari 1982 te Zwolle,

                                zn van Willem Frederik Alexander Faber en Maria Elisabeth de Blank

   Uit dit huwelijk 5 kinderen: zie stamboom Familie Faber

de meeste derpers hadden een bijnaam dus Adriana ook.

 De tak van de stamboom waar Adriana Zwart uitkwam, had in Egmond aan Zee de bijnaam de Grut

Adriana werd dus op ‘derp’ Jaantje de Grut genoemd.

===============================================================================

Oud Katholiek in Egmond aan zee:

         Het kerkgebouw in de Voorstraat te Egmond aan Zee

Geschiedenis

Als stichtingsjaar van Egmond aan Zee noemt men vaak het jaar 977. Toen zou Walgerus, een hereboer uit Egmond-Binnen, tien huizen aan de zee hebben laten timmeren. Deze huizen waren bestemd voor een aantal arme gezinnen, die daar voor niets mochten wonen. Ze mochten vissen in de zee en de enige voorwaarde die deze Walgerus stelde, was, dat ze tien procent van hun visvangst aan de abdij in Egmond-Binnen zouden afstaan. Ter ere van de Heilige Agnes zou Walgerus in 1036 een kapel hebben gesticht. In de loop der jaren zou deze kapel uitgroeien tot een echt kerkje. Tijdens de Reformatie in de zestiende eeuw werd het kerkje van de Heilige Agnes in gebruik genomen voor de protestantse eredienst. In 1571 echter, landde een groep Geuzen op de Egmondse kust. Onder aanvoering van Bartel Entes werd het kustdorp geplunderd en vervolgens in brand gestoken. Ook de Sint Agneskerk werd een prooi der vlammen, maar gelukkig kon de toren gered worden. Een geluk bij een ongeluk. Op de ruïnes van het afgebrande godshuis bouwde men een nieuwe kerk, tegen de in stand gebleven toren aan. Dit kerkje was echter drie maal zo klein als zijn voorganger. Blijkbaar waren de meeste dorpelingen niet overgegaan naar het nieuwe, protestantse, geloof.

In de nacht van 24 op 25 december woedde een zware storm in Noord-Holland. Toen de Egmonders de volgende dag gingen kijken schrokken ze zich lam. De woeste zee had in de nacht de toren van de kerk ondermijnd en er was nu een groot hol zichtbaar. Na deze gebeurtenis werd een kustverdedigingswerk gemaakt van rijshout, maar op den duur mocht dat niet baten. Vierentwintig jaar later, op 27 november 1741, werd de toren bijna in z'n geheel door wind en water verwoest. In de daarop volgende jaren zou de zee steeds meer land winnen op de Egmonders en vandaag de dag liggen de resten van de oude Agneskerk een paar honderd meter voor de kust. Voor de protestantse gelovigen werd in 1746 op kosten van de staat een nieuwe kerk gebouwd. Deze kerk is nog steeds in gebruik.

Totdat in 1798 de volledige godsdienstvrijheid tot stand kwam, waren de Egmondse oud-katholieken voor hun erediensten aangewezen op een grote schuur, die was omgebouwd tot schuilkerk. In hetzelfde jaar waarin de volledige godsdienstvrijheid werd uitgeroepen, werd Glasbergen de nieuwe pastoor van de parochie. Ook kwam in 1798 de fraaie preekstoel naar Egmond die in de huidige kerk nog steeds te bewonderen is. Pastoor Glasbergen trof in het vissersdorpje een vervallen schuilkerkje aan, dat des te meer opviel door haar prachtige preekstoel. Men besloot een nieuwe kerk te bouwen in de Zuiderstraat. De eerste steen voor dit nieuwe godshuis werd in 1801 gelegd. Dit eenvoudige kerkje werd tot het eind van de negentiende eeuw gebruikt, maar toen werd het ruimtegebrek, ontstaan door de sterke bevolkingsgroei, zo nijpend dat het kerkbestuur zich met een verzoek om geld tot de staat richtte. De Egmonders waren zelf namelijk zo arm, dat ze niet genoeg geld konden opbrengen voor een nieuw kerkgebouw. Binnen drie weken kregen ze antwoord: hun verzoek was afgewezen. In 1875 zat het de oud-katholieken in Egmond eindelijk weer eens mee. In dat jaar stierf namelijk Maria Boutmij, die haar vermogen, ter waarde van zo'n fl 30.000, naliet aan de parochie, voor het bouwen van een nieuwe kerk. Met nog ruim fl 20.000 van andere oud-katholieke parochies in Nederland kon de bouw beginnen en op 20 april 1885 legde pastoor Van Greuningen de eerste steen. De bouw verliep voorspoedig en op woensdag 12 mei 1886 werd het kerkgebouw gewijd. De volgende dag werd voor de eerste maal de mis opgedragen in het splinternieuwe kerkgebouw.

In het jaar 1911 vierde de parochie het zilveren jubileum van het kerkgebouw en waren voor het eerst de drie gebrandschilderde ramen achter het altaar te zien. Deze waren geschonken door pastoor Van Vlijmen, als feestgeschenk voor het ' jarige' kerkgebouw.

Parochie

Onze parochie bestaat vanaf het jaar 1036 en haar leden hebben ononderbroken, door vele moeilijke tijden heen, van o.a. de Reformatie in de 16de eeuw, het conflict over de macht in de kerk, de Paus óf de gemeenschap der gelovigen, en de daaruit volgende breuk met de Bisschop van Rome in de 18de eeuw, in tijden van oorlog en vrede, van armoede en welvaart en in de huidige eeuw van ontkerkelijking, getuigenis gegeven van de Heer van de kerk, Jezus Christus. Als oud-katholieke christenen hebben wij een zeer speciale plaats in de familie der kerkgenootschappen. Wij zijn katholiek, maar onafhankelijk van het wereldwijde gezag van Paus van Rome; wij bewaren de traditie van de kerk der eeuwen, maar laten het gezag van de Heilige Schrift boven die van de traditie staan; wij zijn een bisschoppelijke kerk, maar met een synodale en collegiale structuur die wijde zeggenschap en verantwoordelijkheid geeft aan de gewone gelovigen, in het besturen van de kerk en in hun eigen leven; wij leggen nadruk op het bewuste persoonlijke geloof van ieder lid, maar doen dit binnen de gemeenschap van het volk van God dat samen Gods goedheid viert in de liturgie en de sacramenten; wij behoren tot een zeer kleine landskerk, maar zijn ook deel van de wereldomvattende keten van onafhankelijke katholieke kerken door de Unie van Utrecht en vanwege onze verbondenheid met de Anglikaanse kerkprovincies over de gehele wereld.

Het kerkportaal

Het Kerkportaal Wie door de hoofdingang de kerk binnenkomt, treft aan beide kanten van het kerkportaal een ingemetselde steen aan. Het opschrift van de steen aan de linkerzijde luidt:

Op den 10 juny 1801
is de eerste steen gelegd van de
Roomsch Catolyke Kerk tot Egmond aan Zee
van Dirk Engelen Visbeen
oud 88 jaar 11 maanden
1801

Deze steen getuigt van de 'eerste steenlegging' van het kerkje in de Zuiderstraat. Een mooie herinnering aan het vroegere kerkje, dat later is omgebouwd tot postkantoor en enkele jaren geleden is afgebroken.
Rechts herinnert een gedenksteen aan 20 april 1885, de dag waarop door pastoor Van Greuningen, onder het toeziend oog van architect W. Raman, de eerste steen voor het huidige kerkgebouw werd gelegd.
De beide op hout geschilderde panelen met afbeeldingen van de abdij en het Slot op de Hoef herinneren aan de rijke geschiedenis van Egmond.
Links achterin de kerk staat een luidklok op een houten gestel. Het opschrift luidt:

Peeter van den Gheyn heeft mij gegoten
int iaer 1634
Santa maria Ora Pro Nobis

Tijdens de Tweede Wereldoorlog gaven de Duitse bezetters opdracht om alle klokken in te zamelen en aan hen te overhandigen, met het doel deze om te smelten. Zo werd ook deze klok aan boord van een binnenvaartschip geladen en met nog andere klokken op transport gesteld. Op het IJsselmeer liet de schipper zijn lading echter zinken, zodat de klokken na de oorlog weer opgevist konden worden. Zo kwam de klok weer in bezit van de kerk. Helaas echter niet zonder te zijn aangetast door het zeewater.

Het Angelusklokje

Toevoeging over de klok

De Sint Agneskerk bezit nog een opmerkelijke klok. Het Angelusklokje uit 1385. In de Franse tijd (1795-1812) werd dit klokje door de toenmalige pastoor aan een van de kerkmeesters in bewaring gegeven. Om het klokje voor roof te vrijwaren heeft deze kerkmeester het begraven in de duinen. Later werd het uitgegraven en hing het jarenlang in de klokkenstoel op de oude pastorie aan de Zuiderstraat. Bij de bouw van de tegenwoordige kerk werd dit luidklokje in het kleine torentje boven het priesterkoor aangebracht. In de jaren zestig verkeerde het torentje echter in een zodanig slechte staat dat het kerkbestuur besloot om het af te breken. Geld voor onderhoud en renovatie ontbrak en pas bij de renovatie van de kerk in 1986 is het opnieuw aangebracht. Nu bevindt het Angelusklokje zich, na een flinke opknapbeurt, achter in de kerk. Daar wordt het elke zondag gebruikt om de aanvang van de eredienst aan te geven.

De preekstoel

De fraaie preekstoel, die uit eikenhout vervaardigd is, kwam aan het eind van de achttiende eeuw in het bezit van de Agneskerk. Toen kwam namelijk de volledige godsdienstvrijheid tot stand en veel (katholieke) parochies verwisselden hun provisorische schuilkerkjes voor echte kerkgebouwen. Zo ook de parochie van de Heilige Anna te Amsterdam, bijgenaamd 'De Pauw'. De preekstoel werd daar overbodig en verhuisde naar Egmond. De kuip, versierd met beeltenissen van Petrus en Paulus, wordt door een knielende engel gedragen. Links, aan de voet van de trap, staat Mozes. Hij draagt in zijn handen een staf en de twee tafelen der wet. Opvallend is dat bij de tien geboden een onderverdeling van drie en zeven is gemaakt. Op de linker tafel staan drie geboden, op de rechter zeven. Deze onderverdeling moet het verschil aangeven tussen de eerste drie geboden over de verhouding van de mens tot God aan de ene kant en de zeven geboden over de verhoudingen van mensen onderling aan de andere kant. Verder is ook nog het klankbord het vermelden waard. Op de vier hoeken staan engelen en te midden daarvan een engel in een wolk.

De altaarramen

Zoals ook al verteld wordt in de geschiedenis van het kerkgebouw kreeg de Agneskerk in 1911 een bijzonder geschenk. Drie gebrandschilderde ramen ontving zij tijdens de viering van haar 25-jarig bestaan van pastoor Van Vlijmen. De ramen, vervaardigt in het atelier van Louis Struys in Brussel, werden aangebracht in het priesterkoor. Van links naar rechts worden afgebeeld: 'de Wonderbare Visvangst', 'Petrus wandelend op het meer' en 'Storm op het meer'.

  Het orgel