Van daaruit zou
men verder trekken, dwars over het Aziatisch
continent.
Blijkbaar was men
door de tijd heen het lopen wel gewend.
Tot in beide
Amerika’s en zelfs Australië zou men weten te
komen.
Een grotere afstand dan de gemiddelde
wandelaar maar van kan dromen.
Natuurlijk
gebeurde dit wel over vele (honderd)duizenden jaren
verspreid.
en als men
destijds ergens nog niet zo bij stilstond, dan was het wel de
tijd.
----------
Maar zij die
minder ‘reislustig’ waren vonden het eerst een
plek
waarvan ze direct
dachten:”Hier blijven is toch lang nog niet zo
gek.”
Die waren Arabië
overgestoken tot aan de
monding van twee grote rivieren.
De grond was er erg vruchtbaar daar
en er waren vele dieren.
‘Het land tussen
de twee rivieren’, zo zou men het later gaan
noemen
en zo zou het zich
uiteindelijk onder de naam Mesopotamië gaan
roemen
Het gebied waarin
dit lag noemt men al lang ‘de vruchtbare halve
maan’
Hier zou de
bakermat van menselijke beschaving, mogelijk, gaan
staan.

De jagers en
verzamelaars daar die werden eensklaps
boeren.
Zij leerden dieren
te temmen en te houden, door ze goed te
voeren.
Zij leerden grond
bewerken en eetbare planten zaaien.
Hoe kwam al die bruikbare kennis toch
ineens zo ‘aanwaaien’ ?
Zelf vonden ze
daar wel verklaringen voor , en wel namelijk
die
ze direct zouden
verwerken in een zekere
religie.
Want één ding is
wel zeker, als een onweerlegbaar feit
door niet meer te hoeven jagen
en verzamelen had men gelijk veel meer
tijd.
Tijd om na te
kunnen denken over het hoe en het
waarom
De mens was
als levend wezen nu eenmaal bepaald niet
dom
Men ging
wonen in gemeenschappen die op steden begonnen
te lijken
En het was al snel
dat men gebouwen die op Tempels leken kon
bekijken
Men noemt het de
‘Soemerische’ beschaving die op dat moment zou
ontstaan
In het land tussen
de Eufraat en de Tigris (Irak) in een punt van die halve
maan
-------
Leden
binnen de gemeenschap
die meer verhalende functies zouden
vervullen
waren mogelijk de
eersten die een zekere ‘priesterrol’ gingen
vervullen
Bij hen kon men
vernemen hoe het in de geschiedenis was
gegaan
Zo hoopte men dan
te voorspellen waar men mogelijk nog voor kwam te
staan
Als er één ding
was wat al heel erg snel zou gaan blijken
dan was het dat er een verering voor
het ‘vrouwelijk principe’ bij
kwam kijken
Maar de interesse
voor de vrouwelijke ‘kraamkamer’
was eigenlijk al erg
oud
dus om te denken
dat het toen pas beginnen zou, daarmee zit men dan
fout

Over de
zienswijzen die toen ontstonden
komt later nog veel meer
daar zal dit
verhaal op terugkeren, en nog wel menig
keer.
Nu is het nog
belangrijk om te vertellen over de
tijden
dat de mensen daar in
welzijn hun beschaving begonnen te
verspreiden.
In eerste
instantie verspreidden ze zich over de gehele vruchtbare ‘halve
maan’
Voor de mensen
daar was het dan ook al snel met de ‘barbarij’
gedaan
Oostwaarts pikten
de bewoners van de Indusvallei een graantje ervan
mee
Maar
westwaarts gaat onze aandacht nu, richting de Middellandse
zee
-------------
Een eiland in het
oostelijke zeebekken, met bergen zeer
hoog.
Veelvuldig door
aardbevingen geplaagd, in een klimaat zeer
droog.
Misschien maakte
de allereerste bewoners wel die grote overstroming
mee
welke met als resultaat
het vollopen van de Middellandse zee.
Want hoe de eerste
bewoners hier verzeild raakten is eigenlijk niet echt
bekend.
Toch werden ze op
een zeker moment met een beschavingsvorm
verwend
Het waren goede
zeevaarders hier, de
eersten als zodanig bekend.
De heersers over Egypte waren
later eveneens aan hun verschijnen
gewend.
Het eiland hoort
nu bij Griekenland en de naam ervan luidt nu
Kreta
Maar men mag
het wel de kraamkamer noemen van
‘Europa’

De ‘Keftiu’ , dit
was de naam die de Egyptenaren hen zouden
geven.
En het is ook via de
laatste bekend dat ze van handel bleken te leven.
Kleine kolonies
vestigden zij op bepaalde plaatsen aan de Middellandse
zee.
En zo pikte tevens het Griekse
vasteland een graantje van hun kennis
mee.
De
'Keftiu' aanbaden het ‘vrouwelijke principe’ , dat is van hen bekend
.
We zijn met vele
afbeeldingen en verhalen hierover door hen echt
verwend.
Zo geloofden
ze in wedergeboorte en eveneens in
onsterfelijkheid.
en de slang hadden ze daarvoor als
symbool, dat is gewoon een feit.
Door het afwerpen
en vernieuwen van z’n huid leek ie eeuwig door te
gaan
Hierdoor
kwam de slang bij hen voor genezing en onsterfelijkheid te
staan
Vrouwen waren
voor de eerste Kretenzers de beheersters van de
‘poorten’
Want het was
tenslotte ook de vrouw die de mens hier liet komen door
geboorte
Daarnaast was de
vrouw tevens een symbool wat voor voeding moest
staan
Het was bij hun
voor vrouwen dan ook mode om met ontblote borsten te
gaan


Borsten als
ultiem vrouwelijk symbool stamde nog uit ‘wateriger’
tijden.
Dat heeft men al
wel uit wat er reeds over is verteld af kunnen
leiden.
En deze
zelfde ‘Kretenzers’
waren dus met het water zeer
vertrouwd.
Voor het bevaren
der zeeën waren zij uiteindelijk evenmin
benauwd.
Het ‘vrouwelijk
principe’ was volgens
hen eveneens ooit gekomen uit de
zee.
En daar bedoelden ze dan vooral een
Godin als de latere Aphrodite mee.
De Grieken zouden veel verhalen van
hen overnemen, toen zij later
arriveerden.
Tegen de Kretenzers waren zij
maar het was wel van hen dat zij veel
leerden.
De bewoners van
dit eiland stonden ook bekend om hun verering van de
stier.
En dat deden zij op een wel zeer
uitzonderlijke manier.
‘Spelen’ kenden zij met dit dier, naast
bijzondere verhalen.
tijdens die
spelen zouden zij
waaghalzerige kunsten uithalen.

Er waren verhalen over een
stier die in de aarde
verbleef.
Het was het
brullen van die stier waaraan men aardbevingen
toeschreef.
‘Zeus’, de God der Grieken, kwam
oorspronkelijk ook bij hen vandaan.
In een grot in de bergen van Kreta
had ooit zijn wieg gestaan.
Een ding is
duidelijk, de wereld der mensen kende inmiddels
‘Goden’.
Menselijk
aandoende ‘verschijningen’
die een verklaring boden.
voor alle
mogelijke ‘wonderen’ in het dagelijkse
leven.
Men zag die goden en godinnen daar
een verklaring voor geven.
Maar om nu even
terug te komen op de verering van de
stier.
Men had toch wel
heel bijzondere aandacht voor dit ene
dier.
De verering van
dit dier had overeenkomst met die van de slang,
want
beide vereringsvormen hadden
hun oorsprong op het oostelijke
vasteland.
In dat Oosten zou
volgens een Kretenzisch verhaal ooit een prinses
wonen.
En de god Zeus zou
zich aan haar in de gedaante van een witte stier
tonen.
Hij nam
haar op zijn rug en zo ging zij met hem
mee.
op een reis naar het westen, de zon
achterna, over zee.
De bestemming moge
duidelijk zijn, het eiland Kreta.
Maar de naam van
die prinses is beduidend , want zij heette
‘Europa’.

In het Grieks
betekent haar naam ‘breed gezicht’, de naam voor ‘volle
maan’.
Maar zeker te
noemen is het niet of het enkel om die betekenis zou
gaan.
Die betekenis
stamt namelijk uit het Grieks en dat is onlogisch
want
de mensen die men Grieken zou noemen
kwamen pas later in dat land.
In een taal
van het Midden-Oosten zou haar naam ‘Avondland’
betekenen.
Daardoor kan
men dus toch eerder op die passende verklaring
rekenen.
Zo sloeg het
dan eerder op de plaats waar voor hen de zon onder zou
gaan.
Het westen, later zou het
ook voor een werelddeel daar gaan
staan.
Het verhaal van
Europa met die stier werd de bron van talloze
verhalen.
Vooral de latere Grieken schreven aan die stierencultus toe vele ‘kwalen’.
De 'vrucht' van
Europa's samenzijn met de stier, zou Minos gaan
heten.
Hij was rechtmatig
koning van het eiland, dat scheen men direct te
weten.
Minos nam
als zijn koningin een zonnekind, wat heette
Pasiphae.
Doch zij
zou eveneens ‘gemeenschap’ hebben met een witte stier
uit zee.
Zij had een
bijzondere aantrekkingskracht gevoeld voor dit
dier.
Onder een
houten nepkoe liet zij zich ‘bespringen’ door de
stier.
De 'vrucht' van
die verbintenis was als ‘minotaurus’
echter een gedrocht
.
De oorsprong van
dit verhaal is echter veel minder
vergezocht.
Men was op een
gegeven moment namelijk met een zeker ritueel
vertrouwd.
Waarvan de
oorsprong eveneens in Soemerië lag, dus eigenlijk tamelijk
oud.
Als koninklijk koppel moest men tevens een
huwelijk met het land sluiten.
Door middel
van openlijke gemeenschap 'bevruchtten 'zij het
land, buiten .
De koning verkleed
als stier, zo symbool van ongetemde
kracht.
Die hij dan
doorgaf aan de vrouw, de poort naar ‘goddelijke’
macht.
Symbolisch
stierf hij en herrees weer,
daarvoor offerde men een echte
stier
Nadat men eerst
tijdens spelen waaghalskunstjes uithaalde met het
dier
------------------------
Een vroege
‘beschaving’ wordt hier
nu beschreven.
En hoe men daarin
als mens destijds zou leven.
Deel uitmakend van
de natuurlijke wereld om hen heen.
Vooral in hun
rituelen herkent men zoiets
meteen.
Ze
kenden vele feesten, allemaal belangrijk
want
zo hoopte men op voorspoed in het door hen
bewoonde land.
Mannen en vrouwen
verenigden zich dan, met de natuur en met
elkaar.
Men had tegen
dit soort openlijke intimiteiten helemaal nog geen
bezwaar.
Men deed dat voor een goede oogst, of voor voldoende regen.
Tot in de 19e eeuw kwam men nog varianten van dit gebruik nog tegen.
Vrouw en man waren gelijk berechtigd, ondanks het fysieke verschil.
Het orakel hoopt dat men weet wat dat zeggen wil,
want de gebruiken had men van die oostelijke
beschaving geleerd
Hun gemeenschap was vreedzaam en niet op militaire macht
gebaseerd.
De natuur was hun ‘tempel’ en men maakte mooie
kunsten
Dit was hun wijze om de Goden te
vragen om zekere
gunsten

Veel van wat men nu nog over Goden weet, komt van dit eiland
vandaan
En uit een beschrijving als deze , lijkt het bijna om een
‘Utopia’ te
gaan
Maar voor zo’n Utopia was het schijnbaar nog te
vroeg
En het einde van die beschaving kwam dan ook snel
genoeg
Om te weten waar deze mensen voor kwamen te
staan
moet men nu naar het vervolg in hoofdstuk 7
gaan
