Van daaruit zou men verder trekken, dwars over het Aziatisch continent.

Blijkbaar was men door de tijd heen het lopen wel gewend.

Tot in beide Amerika’s en zelfs  Australië  zou men weten te komen.

Een grotere afstand dan de gemiddelde wandelaar maar van kan dromen.

Natuurlijk gebeurde dit wel over vele (honderd)duizenden jaren verspreid.

en als men destijds ergens nog niet zo bij stilstond, dan was het wel de tijd.

                               ----------

Maar zij die minder ‘reislustig’ waren vonden het eerst een plek

waarvan ze direct dachten:”Hier  blijven is toch lang nog niet zo gek.”

Die waren Arabië overgestoken tot aan de  monding van twee grote rivieren.

De grond was er erg vruchtbaar daar en er waren vele dieren.

‘Het land tussen de twee rivieren’, zo zou men het later gaan noemen

en zo zou het zich uiteindelijk onder de naam Mesopotamië  gaan roemen

Het gebied waarin dit lag noemt men al lang ‘de vruchtbare halve maan’

Hier zou de bakermat van menselijke beschaving, mogelijk,  gaan staan.

De jagers en verzamelaars daar die werden eensklaps boeren.

Zij leerden dieren te temmen en te houden, door ze goed te voeren.

Zij leerden grond bewerken en eetbare planten zaaien.

Hoe kwam al die bruikbare kennis toch ineens zo ‘aanwaaien’ ?

Zelf vonden ze daar wel verklaringen voor , en wel namelijk die

ze direct zouden verwerken in een zekere  religie.

Want één ding is wel zeker, als een onweerlegbaar feit

door niet meer te hoeven  jagen en verzamelen  had men gelijk veel meer tijd.

Tijd om na te kunnen  denken over het hoe en het waarom

De mens was als levend wezen  nu eenmaal   bepaald niet dom

Men ging wonen  in gemeenschappen die op steden begonnen te lijken

En het was al snel dat men gebouwen die op Tempels leken kon bekijken

Men noemt het de ‘Soemerische’ beschaving die op dat moment zou ontstaan

In het land tussen de Eufraat en de Tigris (Irak) in een punt van die halve maan

                                     -------

Leden binnen de gemeenschap  die meer verhalende functies zouden vervullen

waren mogelijk de eersten die een zekere  ‘priesterrol’ gingen vervullen

Bij hen kon men vernemen hoe het in de geschiedenis was gegaan

Zo hoopte men dan te voorspellen waar men mogelijk nog voor kwam te staan

Als er één ding was wat al heel erg snel zou gaan blijken

dan was het dat er een verering voor het ‘vrouwelijk principe’  bij kwam kijken

Maar de interesse voor de vrouwelijke ‘kraamkamer’  was eigenlijk al  erg oud

dus om te denken dat het toen pas beginnen zou, daarmee zit men dan fout

Over de zienswijzen die toen ontstonden  komt later nog veel meer

daar zal dit verhaal op terugkeren, en nog wel menig keer.

Nu is het nog belangrijk om te vertellen  over de tijden

dat de mensen daar in welzijn hun  beschaving begonnen te  verspreiden.

In eerste instantie verspreidden ze zich over de gehele vruchtbare ‘halve maan’

Voor de mensen daar  was het dan ook al snel met de ‘barbarij’  gedaan

Oostwaarts pikten de bewoners van de Indusvallei een graantje ervan mee

Maar westwaarts gaat onze aandacht nu, richting de Middellandse zee

                                -------------

Een eiland in het oostelijke zeebekken, met bergen zeer hoog.

Veelvuldig door aardbevingen geplaagd, in een klimaat zeer droog.

Misschien maakte de allereerste bewoners wel die grote overstroming mee

welke met als  resultaat  het vollopen van de Middellandse zee.

Want hoe de eerste bewoners hier verzeild raakten is eigenlijk niet echt bekend.

Toch werden ze op een zeker moment  met een  beschavingsvorm  verwend

Het waren goede zeevaarders  hier,  de eersten als zodanig bekend.

De  heersers over Egypte waren later eveneens aan hun verschijnen gewend.

Het eiland hoort nu bij Griekenland en de naam ervan luidt nu Kreta

Maar men mag  het wel de kraamkamer noemen van ‘Europa’

De ‘Keftiu’ , dit was de naam die de Egyptenaren hen zouden geven.

En het is ook via de laatste bekend dat ze van handel bleken te leven.

Kleine kolonies vestigden zij op bepaalde plaatsen aan de Middellandse zee.

En zo pikte tevens het Griekse vasteland een graantje van hun kennis mee.

De 'Keftiu' aanbaden het ‘vrouwelijke principe’ , dat is van hen bekend .

We zijn met vele afbeeldingen en verhalen hierover door hen echt verwend.

Zo geloofden ze  in wedergeboorte en eveneens  in onsterfelijkheid.

en de slang hadden ze daarvoor als symbool, dat is gewoon een feit.

Door het afwerpen en vernieuwen van z’n huid leek ie eeuwig door te gaan

Hierdoor  kwam de slang  bij hen voor genezing en onsterfelijkheid te staan

Vrouwen waren voor de eerste Kretenzers de beheersters van de ‘poorten’

Want het was tenslotte ook de vrouw die de mens hier liet komen door geboorte

Daarnaast was de vrouw tevens een symbool wat voor voeding moest staan

Het was bij hun voor vrouwen dan ook mode   om met ontblote borsten te gaan

Borsten als ultiem vrouwelijk symbool  stamde nog uit ‘wateriger’   tijden.

Dat heeft men al wel uit wat er reeds over is verteld af kunnen leiden.

En deze zelfde ‘Kretenzers’  waren dus met het water zeer vertrouwd.

Voor het bevaren der zeeën waren zij uiteindelijk evenmin   benauwd.

Het ‘vrouwelijk principe’   was volgens hen eveneens  ooit gekomen uit de zee.

En daar bedoelden ze dan vooral een Godin als de latere Aphrodite mee.   

De  Grieken zouden veel verhalen van hen overnemen, toen zij later arriveerden.

Tegen de Kretenzers waren zij  maar het was wel van hen dat zij veel leerden.

De bewoners van dit eiland stonden ook bekend  om hun verering van de stier.

En dat deden zij op een wel zeer uitzonderlijke manier.

‘Spelen’  kenden zij met dit dier, naast bijzondere verhalen.

tijdens die spelen  zouden zij waaghalzerige kunsten uithalen.

Er waren  verhalen over een stier die  in de aarde verbleef.

Het was het brullen van die stier waaraan men aardbevingen toeschreef.

‘Zeus’,  de God der Grieken, kwam oorspronkelijk ook bij hen vandaan.

In een grot in de bergen van Kreta had ooit zijn wieg  gestaan.

Een ding is duidelijk, de wereld der mensen kende inmiddels ‘Goden’.

Menselijk aandoende ‘verschijningen’   die een verklaring boden.

voor alle mogelijke ‘wonderen’ in het dagelijkse leven.

Men zag die goden en godinnen daar een verklaring voor geven.

Maar om nu even terug te komen op de verering van de stier.

Men had toch wel heel bijzondere aandacht voor dit ene dier.

De verering van dit dier had overeenkomst met die van de slang, want

beide vereringsvormen  hadden hun  oorsprong op het oostelijke vasteland.

In dat Oosten zou volgens een Kretenzisch verhaal ooit een  prinses wonen.

En de god Zeus zou zich aan haar in de gedaante van een witte stier  tonen.

Hij nam  haar op zijn rug  en zo ging zij met hem mee.

op een reis naar het westen, de zon achterna, over zee.

De bestemming moge duidelijk zijn,  het eiland Kreta.

Maar de naam van die prinses is beduidend , want zij heette ‘Europa’.

In het Grieks betekent haar naam ‘breed gezicht’, de  naam voor  ‘volle maan’.

Maar zeker te noemen is het niet of het enkel om die betekenis zou gaan.

Die betekenis stamt namelijk uit het Grieks en dat is onlogisch want

de mensen die men Grieken zou noemen kwamen pas later in dat land.

In een taal van het Midden-Oosten  zou  haar naam ‘Avondland’  betekenen.

Daardoor kan men  dus toch eerder op die passende verklaring rekenen.

Zo sloeg het dan eerder op de plaats waar voor hen de zon onder zou gaan.

Het westen,  later zou het ook  voor een werelddeel daar gaan staan.

Het verhaal van Europa met die stier werd de bron van talloze  verhalen.

Vooral de latere Grieken schreven aan die stierencultus  toe vele ‘kwalen’.

De 'vrucht' van Europa's samenzijn met de stier,  zou Minos gaan heten.

Hij was rechtmatig koning van het eiland, dat scheen men direct te weten.

Minos nam  als zijn koningin een zonnekind, wat heette Pasiphae.

Doch zij zou eveneens  ‘gemeenschap’  hebben met een witte stier uit  zee.

Zij had een bijzondere aantrekkingskracht gevoeld voor dit dier.

Onder een  houten nepkoe liet zij zich ‘bespringen’ door de stier.

De 'vrucht' van die verbintenis was als ‘minotaurus’  echter  een gedrocht .

De oorsprong van dit verhaal is echter veel minder vergezocht.

Men was op een gegeven moment namelijk met een zeker ritueel vertrouwd.

Waarvan de oorsprong eveneens in Soemerië lag, dus eigenlijk tamelijk oud.

Als koninklijk koppel moest men tevens een huwelijk met het land sluiten.

Door middel van openlijke gemeenschap  'bevruchtten 'zij  het land, buiten .

De koning verkleed als stier, zo symbool van ongetemde kracht.

Die hij dan doorgaf aan de vrouw, de poort naar ‘goddelijke’  macht.

Symbolisch stierf hij en herrees weer,  daarvoor offerde men een echte stier

Nadat men eerst tijdens spelen  waaghalskunstjes uithaalde met het dier

           ------------------------

Een vroege  ‘beschaving’  wordt hier nu beschreven.

En hoe men daarin als mens destijds zou leven.

Deel uitmakend van de natuurlijke wereld om hen heen.

Vooral in hun rituelen herkent men zoiets  meteen.

Ze kenden vele feesten, allemaal belangrijk want

zo hoopte men  op voorspoed  in het door hen bewoonde land.

Mannen en vrouwen verenigden zich dan, met de natuur en met elkaar.

Men had tegen dit soort  openlijke intimiteiten helemaal nog geen bezwaar.

Men deed dat voor een goede oogst, of voor  voldoende regen.

Tot in  de 19e eeuw kwam men nog varianten van dit gebruik nog tegen.

Vrouw en man waren  gelijk berechtigd, ondanks  het fysieke  verschil.

Het orakel hoopt dat men weet wat dat zeggen wil,