Kronieken · Genealogie · Orakel
1 Evolutie  · 2 Mens en water  · 3 Water, vriend en .  · 4 Het verband  · 5 Zesmiljoen jaar  · 6 Middellandse zee  · 7 Midd.zee, vervolg  · 8 Gebeurtenis  · 9 Grootse plannen  · 10 De Gezalfde  · 11 De nasleep  · 12 Saulus de Paulus  · 13 Bello Judaico  · 14 Woorden  · 15 De Languedoc

 In het oosten van de Middellandse zee, men leek hier iets te weten

 waarvan men eigenlijk vond dat de mens het nooit mocht vergeten

 In een tijd van onderdrukking zou het komen tot een leer

 die men als een groot gevaar zag, want die kwam op ‘gelijkheid’  neer

 

                          

 


 

In het begin van onze jaartelling waren het behoorlijk roerige tijden

Romeinen hadden een ‘wereldrijk’ verkregen door ervoor te strijden.

Ooit waren zij begonnen in midden Italië als ‘stadstaat’.

Daar hadden zij het in het begin met rondtrekkende volkeren te kwaad.

 

Maar door een goede organisatie en het nodige  geluk

overleefden ze die perikelen al ging er wel veel stuk.

De beschaving die zij hadden was op Griekse en Etruskische leest geschoeid.

Zelf op  Etruskische bodem wonend, hadden ze zich vooral hiermee bemoeid.

 

De inwoners van Rome ging het goed en  hun grondgebied werd uitgebreid,

Voordat men het goed en wel besefte  leefde men in een  ‘Romeinse tijd’.

Die uitbreiding van hun grenzen zou niet zonder moeilijkheden gaan.

Al tamelijk snel kwamen  ze namelijk  tegenover Carthago  te staan.

 

 Die voormalig Fenicische kolonie was op zee oppermachtig toen.

 Maar men had ook met hen in kolonies  in Spanje te doen.

En  in Spanje zou een conflict  beginnen, dat is toch wel een feit.

Beiden wilden het bezitten en daaruit volgde een flinke strijd.

 

Vele oorlogen zouden volgen, de Carthagers wisten  tot aan Rome te komen.

Op reusachtige grijze beesten waarover geen Romein had durven  dromen.

Maar het tij wist zich te keren en zij zouden de Carthagers verslaan.

Carthago werd vernietigd en het was met de laatste ‘Puniërs’  gedaan.

 

Afrika werd  een Romeinse provincie, en het zou niet hun enige zijn want

zij zaten dus ook reeds in Spanje en in het volledige  ‘Kelten land’.

Hun blik richtte  zich tevens oostwaarts, op voormalig Grieks gebied.

En daarbij vergat men natuurlijk evenmin Egypte niet!

 

Alexander de Grote was daar ooit heerser, maar die tijd was wel voorbij.

De strijd onder diens opvolgers stemde de burgers daar niet blij.

Zo wisten de Romeinen  heersers te worden in een daar liggend ‘Heilige Land’.

Dachten ze eerst: “Dat is eenvoudig”,  bleek dat nog tegen te vallen want

de lieden die daar in dat landje woonden waren koppig en heel trots.

Met zulke eigenschappen is het regel dat het dan al gauw eens botst.

 

De inwoners van dit ene landje hadden een uitzonderlijke religie

Zij geloofden namelijk  niet in meerdere  goden maar slechts in één god die

hun streng vertelde volgens welke regels zij behoorden te  leven.

Het was een jaloerse en naijverige god die  al zijn volgelingen deed beven.

 

Door het relaas hierboven wordt een ding toch wel een feit

om het duidelijker te krijgen moeten we even een stukje terug in de tijd

                                 ----------------------------

                    

                 -----------------------------

Ooit was er een semi-nomadische volk vanuit Egypte gevlucht.

Zij wilden naar  Kanaän, het land van hun voorouders,   terug.

Na een barre lange tocht de Sinaï-woestijn,

kwamen ze bij een oase, dat was wel zo fijn.

 

Hun leider zou daar met zijn 'Godheid' spreken

na diens hulp had hem dat wel 'normaal'   geleken

 

                                   

Die Godheid bevond zich op een hoge berg

daar beneden voelde men zich als een dwerg

Hij liet de leiding aan zijn broer over

en ging in zijn eentje snel naar boven

 

                                         

Het volk bleef beneden wachten, maar hij bleef heel lang weg

men begon het ergste te denken, aan grote pech

zij dachten die Godheids gramschap misschien te moeten remmen

en besloten deze met een afgodsbeeld gunstig te stemmen.

 

Maar de tijd die vliede voort

en men had nog steeds niet van die leider gehoord.

Toen besloot men de zaak maar te gaan beslechten,

door het leiderschap van hem daarboven aan te vechten.

 

Juist op dat moment kwam hun leider beneden weer aan,

en zou toen hij dit vernam over de rooie gaan.

De leefregels die hij boven had ontvangen in steen,

vernietigde hij deze ontdekking meteen.

 

Na al zijn gedane moeite zou hij bij dit verraad zo balen

dat hij nooit het doel van hun reis zou halen.

 

Bij aankomst in 't ‘land van melk en honing’ toonden zij zich wrede lieden.

Zij bedreven volgens hun verhalen dan ook vele malen genocide.

In de stad Jericho maakten zij iedereen af,

kinderen, ouden van dagen, zij gedroegen zich uiterst laf.

 

Na zekere tijd zouden ze  interesse in één bijzondere stad gaan krijgen.

Zij bleken steeds meer naar de  verovering ervan te  ‘neigen’.

Het bleek om één van de   ‘Heilige’  plaatsen derKanaäniten te gaan.

En zo kwamen de binnenvallende Hebreeën   voor Jeruzalem  te staan.

 

Ze bleken echt al hun zinnen op deze stad te hebben gezet.

Dat er nog Kanaäniten woonden verstoorde voor hen niet de pret.

Middels enkele krijgslisten namen ze de stad uiteindelijk in.

Van een latere verdeeldheid vormde dit  het begin.

 

Kanaäniten en Hebreeën konden  elkaar in het begin nog niet zo ‘lijen’.

ten tijde van de verovering van Jeruzalem was  nog sprake van twee partijen.

Men zou zich op den duur, middels huwelijken, steeds meer ‘mengen’ gaan.

En kwamen ze toleranter tegenover elkaar te staan.

 

Wel zouder er de eerste tijd nog conflicten blijven

met leden van het kustvolk, die men eveneens in wilden lijven.

Deze Filistijnen waren als 'zeevolk' destijds uit Kreta gevlucht,

voor hen was er geen weg meer geweest terug.

 

Met hun eiland door tsunami's verwoest en door barbaren bezet,

had eigenlijk niets hen zo meer belet

om in hun voormalige handelsposten neer te strijken.

Wat slechts een relatieve rustige tijd zou blijken.

 

Eerst zouden er vele conflicten met de Hebreeën zijn.

Hoe Samson door een vrouw werd verslagen deed die laatsten heel veel pijn.

Pas onder Jeruzalems veroveraar David zou dit veranderen gaan,

en kwamen Filistijnen en Hebreeën beter tegenover elkaar te staan.

 

Davids zoon, later koning, heette Salomo .

Die vond de aanwezige tempels maar   ‘zozo’.

In  zijn opdracht werd door  Feniciërs  een nieuwe Tempel gebouwd,

hij was uiteindelijk tevens met een Fenicische  prinses getrouwd.

 

De nieuwe tempel moest die op de Hebreeuwse Godsberg vervangen gaan.

De Hebreeuwse 'Almachtige' kwam zodoende voor een verhuizing te staan.

 

                

Bethel ('huis Gods') had die allereerste bergtempel geheten,

en niet alle Hebreeën zouden dat licht vergeten.

Wat het orakel hiermee zeggen wil,

dit zou voor het begin zorgen van een groot geschil!

 

                          

 Al zou men Salomo's tempel zelfs dezelfde twee zuilen als te Bethel geven

ware aanvaarding van deze kopie mocht men niet overal beleven

 

                          

                            --------------------------

Een Tempel was een poort tot andere ‘sferen’, waardoor men diende te gaan.

Zulke 'Heilige Hoogtes' zou men later op meerdere  plaatsen ontdekken gaan.

En telkens bij 't ontdekken van zo'n bouwsel ziet men al  snel dat die

een plaats voor samenkomst van God en Godin was in een oudere religie.

 

Een poort naar een plaats ‘buiten de tijd’,  door mensenhanden gemaakt.

Geboorte werd zo omgedraaid,  hierdoor  was men in deze wereld geraakt.

Men was ooit eerst begonnen grotten te gebruiken in een zekere ‘cultus’.

Had eerst de natuur tot tempel gediend, later bouwden men ze zelf dus.

 

Zo zou men te Knossos op Kreta  een dergelijk  ‘heiligdom’  ontdekken gaan

Een kleine ruimte met een wasbekken waar ooit ook een Priesteres had gestaan

 

                       

Een ruimte met een wasbekken als deze  vindt men al vlug

 op al die soortgelijke 'heilige' plaatsen terug.

                           -----------------------------------

Het ‘Heilige land’  onder Salomo zou nog  erg veel tolerantie tonen

voor andere geloven en zienswijzen nog een genot om  er te  wonen

Bijna weer zo’n  Utopia  als in de mooiste dromen?

Helaas zou daar weer snel verandering in komen.

 

Bij de opvolging van Salomo liep het al fout,

en raakte het 'Heilige Land' met twee rijken vertrouwd.

Eén partij beschouwde Bethel  als de plaats van de 'poort',

terwijl die titel voor de andere partij aan Jeruzalem toebehoord.

 

Men is het vandaag de dag bijna vergeten wonderwel,

maar lang was er sprake van  twee koninkrijken, Judea  en Israël.

Beiden stonden op voet van oorlog met elkaar

en hadden tegen elkanders religieuze zienswijze groot bezwaar

 

                                     

 In het oosten, voormalig  Soemerië, was inmiddels een andere mogendheid.

 In 't land tussen de Eufraat en de Tigris was het Babylonische rijk een feit.

Een zekere landhonger zou hen tot gebiedsuitbreiding  drijven,

en zij konden met gemak de verdeelde koninkrijken  inlijven.

 

De Tempel te Jeruzalem werd door de invallers totaal verwoest.

En dat niet alleen want menig inwoner van Judea moest

als dwangarbeider met de invallers mee naar hun land terug.

Er was geen andere keuze  dan hierin maar te berusten, vlug.

 

Meerdere generaties lang zou men in Babylonië  blijven gestationeerd.

Maar ondertussen werd er veel van die oude beschaving daar  geleerd.

Ze leerden het schrift en raakten met zekere scheppingsverhalen vertrouwd.

Die  pasten ze aan hun eigen ideeën aan, daarvoor waren ze niet te benauwd.

 

Hun priesters vormden voor hen de spil, die vertelden hen mooie verhalen

over hoe hun onderdrukkers in religieus opzicht zouden dwalen.

Dat zij als Judeeërs, Joden, heel bijzonder waren, door God uitverkoren,

dat zij werden getest maar  tot een verheven soort zouden behoren.

 

 Zo is het nu eenmaal hoe het doorgaans toch wel gaat,

Als men anderen  van vrijheid berooft is men vertegenwoordiger van het kwaad.

 

Hun Godheid begon hierdoor ook steeds meer te verschillen,

omdat men onder zulke omstandigheden geen overeenkomst zou willen

met de god of goden van degenen die hen knechtten.

Goden die zoiets toestaan vertegenwoordigen het slechte!

 

Was de God der Hebreeën oorspronkelijk androgyn,

nu werd het echt een man, jaloers en naijverig bovendien.

De Rabbi’s vertelden de Joden over ‘priester-koningen’  die hen zouden leiden,

naar vrijheid, die hun tegenstanders zouden verslaan, terug naar betere tijden.

 

Koningen als David en Salomo, gezalfd als ‘Messias’ en hierdoor gewijd,

die ze religieus zou leiden maar evengoed in de strijd.

Vele jaren later  werden de ‘ballingen’ door de Perzen bevrijd,

 plots werd de mogelijkheid tot terugkeren naar het ‘beloofde land’  een feit.

 

 Toch zouden de meeste ex-ballingen niet voor terugkeren kiezen want

de nieuwe heersers, Perzen, boden hen vrijheid en eigen  land.

De meeste waren hier intussen ook geboren,

en vonden dat eerder tot hun vaderland behoren.

 

De Rabbi’s met hun grote gezinnen zouden daar anders over denken,

 hen kon men niet van terugkeren afhouden door wat dan ook te schenken.

 Zij trokken massaal terug naar hun beloofde land, als in een karavaan,

  en kwamen uiteindelijk dan ook weer voor Jeruzalem te staan.

              -----------------------------

 Het leven was  in ‘het Heilige land’  nog hetzelfde als voorheen

Slechts aan de ruïnes van de Tempel zag men nog meteen

 dat er in het verleden  een inval en een strijd  had plaatsgevonden.

 Wat religieuze visie  betreft waren er geen consequenties aan verbonden.

 

Bethel was nu weer meer in de gunst, de God nog androgyn,

dit was voor de teruggekeerde Judeeérs een gruwel om te zien.

De inwoners van Jeruzalem waren met die terugkeer niet zo blij

Maar ze konden ze moeilijk weigeren en lieten het er maar bij.

 

 Die rabbi’s  met hun gezinnen wilden allemaal in Judea  neerstrijken,

dus vanaf dat moment kwam er in die streek een orthodoxie om de hoek kijken.

 

Inwoners uit Samaria, Galilea, Idumea.... oftewel het oude Israël ,

konden geen goed meer bij hen doen, dat merkten deze al snel.

Zo kwam  het dat er op den duur weer  sprake was van twee partijen.

 Aanhangers van die ene mannelijke  god  konden andersdenkenden niet  ‘lijen’.

 

Het was vooral in het oude Israël  waar die laatsten veel verbleven,

die waren meer naar de maatstaven van de exodus-Hebreeën blijven leven.

Orthodoxe profeten als Elijah trokken tegen die ‘heidense’  bolwerken van leer.

In een Israëlisch heiligdom, een grot in de Karmel, ging hij tegen hen te keer.

 

          

 

Het beroemde ‘boek der boeken’  vertelt  voldoende over die conflicten.

Het vertelt  hoe er lieden waren die tegen bepaalde gebruiken ‘aanhikten’.

 Zo werden er door Israélieten ceremonies als het ‘heilig huwelijk’ bedreven.

Juist  gebruiken als deze waren het waar de Judeeërs  niet mee konden leven!

 

Het ‘heilig huwelijk’  betreft de  rituele éénwording van god en godin,

en die werd dan door man en vrouw uitgebeeld, in seksuele zin.

Ondanks alles wat men  misschien ervan beweerd,

zo werd louter die Androgyne God in éénheid geëerd.

 

Het is in het Oude Testament notabene, dat men een voorbeeld hiervan ziet

als men enkel maar eens kijkt in het fameuze 'Hooglied'.

Die grote religieuze verschillen zorgden echter wel  voor de nodige narigheid,

want de Judeeëers hadden niets meer op met de vrouwelijke seksualiteit.

Zij vonden zelf bijvoorbeeld dat een kind altijd naar de vader moest heten.

Zoiets kon men met vrije vrouwelijke seksualiteit echter wel vergeten.

                                                   ------------

Hoe deed men dat oorspronkelijk dan?

Daar geeft dit orakel wel even voorbeelden van

                          ------------

In Soemerië  had men namelijk  een zeker speciaal gebruik  gekend.

Toen die beschaving verloren ging waren velen nog hieraan gewend.

Vrouwen dienden minstens  één keer in hun leven in de Tempel in die tijd,

 als ‘qadishtu’ (is ‘gewijde vrouw’) dienden zij door middel van seksualiteit.

 

De éénwording van het mannelijk en het vrouwelijk principe, in een ritueel,

 de uitwisseling van energieën daarin dan betekende voor hen erg veel

Het beste kan men het vandaag de dag met ‘tantra’  vergelijken.

Maar er kwam dan echter wel veel meer als louter lust bij  kijken.

 

                                               

 


 

Wie meer hierover zou willen lezen

moet in de kronieken 'Het juweel in de lotus'  lezen

 


 

Men kon de androgyne God enkel benaderen in éénheid.

Deze had gezegd:"Weet U niet dat u Goden zijd?"

Men werd zo even aan die God gelijk

en kreeg op de wereld als geheel een andere kijk.

 

Men creëerde zo een ‘toegangspoort’ ,  ‘buiten de tijd’.

Want één ding was voor hen al wel een feit

en dat was dat er meerdere ‘werelden’  dan de materiële aarde waren.

Seksuele scheppingskracht diende niet slechts om later te ‘baren’.

 

De mens was  de  goden gelijk, enkel  hier om daarover te leren.

Om die  enorme scheppingskracht, verantwoord te beheren.

De materie met zijn  gevoelens als vreugde, lust maar ook pijn,

bleek uiteindelijk wel de allerbeste leerschool toch te zijn.

 

Als men van zaken als macht en persoonlijk gewin af kon zien,

en zich één kon voelen met alles om zich heen bovendien.

Als men weer gewoon kon delen, het ego niet voorop liet staan,

dan kon men volgens die religie, het ‘verbond’  pas weer aangaan.

 

Religie komt van ‘religare’, wat  'herverbinden' betekent dan.

En men wist in die dagen nog wel waarmee men zich opnieuw verbinden kan.

De Hebreeën hadden er ooit een voertuig als symbool  voor gebouwd

Zo raakte men met het begrip ‘Ark des Verbonds’  vertrouwd

 

Dat 'verbond'was trouwens ooit nog  op die 'Godsberg' gesloten.

Toen die leider zo lang wegbleef en dat het volk had verdroten.

Te Bethel had men dus die  verbinding met de Almacht ooit gemaakt,

al was die Tempel later wel in diskrediet geraakt.

 

                           

Een ark is als ‘voertuig’  van het ‘verbond’, het middel ernaar toe.

Voor velen zou dit later een raadsel blijven, want men wist niet  meer ‘hoe’ .

Eigenlijk was het slechts een symbool geweest van die religie,

een spiritueel gegeven wat gestalte werd gegeven in materie.

 

Later ging men de 'Ark' steeds meer  beschouwen als louter ‘materieel’,

terwijl de ware aard van dit voertuig toch echt bleef spiritueel.

Eenieder draagt dit 'voertuig' bij zich en kan eigenlijk zo op die reis,

als men het leven hier heeft ervaren en geestelijk is ‘wijs’.

 

In dit verhaal is op en neer gesprongen, steeds verder terug weer  in de tijd.

Hopelijk is de betekenis van ‘religie’  hierdoor wel iets meer een feit.

Het einde van deze toelichting is weer bereikt,  tijd nu om weer verder te gaan

naar dat zekere moment dat het Romeinse vaandel in Jeruzalem kwam te staan.

 

                                               

---------------------------------------------------

Ene Herodes werd tot koning benoemd toen de Romeinen er neerstreken.

Tegen deze Idumeeër werd door de  Judeeërs zeer negatief  aangekeken.

Want door zijn geboorteland Idumea was Herodes Israëliet,

en de inwoners om en rond Jeruzalem accepteerden die lui niet.

                         ---------------------------

Idumeeërs hadden ooit  met Babylon samengeheuld

waardoor deze de Judeeërs als ballingen mee hadden gezeuld.

In die dagen was de strijd geweest, zeer fel

tussen de koninkrijken Judea en Israël.

                         ---------------------------

 

Herodes deed z'n  uiterste best  zodat men hem zou schenken, enig vertrouwen

Hiervoor liet hij  zelfs de Tempel te Jeruzalem weer herbouwen.

De ruïnes van Salomo’s Tempel waren altijd op de berg Moria blijven staan.

Toen Herodes’ Tempel klaar was kon men naar een nog mooier Godshuis gaan.

 

Ondanks alle welvaart en de mooie dingen die Herodes zijn land bracht,

bleef hij in de ogen van onbuigzame  Judeeërs  altijd nog verdacht.

Daar kwam dan in hun ogen ook nog heulen met de vijand bij.

Zelfs een vrouw van koninklijke, Hasmoneese, bloede stemden hen toch niet blij

 

Nu had hij de overige kandidaten van deze familie wel allemaal vermoord,

en zulke daden zijn niet van dien aard dat het mensen doorgaans bekoort.

Zo kreeg de laatste Hasmoneese Hogepriester plotseling nog een zoon,

reeds bejaard en tot dat moment kinderloos viel dit gegeven uit de toon.

 

Het kind en zijn moeder had hij verborgen ergens in de woestijn.

Herodes ging gelijk op zoek want een troonpretendent vond hij niet fijn.

Hij zou voor informatie over hun verblijfplaats naar de Hogepriester toelopen.

Zijn zwijgen kwam hem duur te staan, hij moest het met de dood bekopen.

 

Die zoektocht naar koninklijke zuigelingen zou wel de geschiedenis in gaan.

In verband met een heel ander geval kwam het zelfs in de Bijbel te staan.

 

Jaren laterkwam er plots een man  uit de wildernis, die anderen begon te dopen.

Een ritueel wat uit de ‘Isis cultus’ kwam , maar toch begon het ‘storm te lopen’.

Er bleken voldoende lieden te zijn die  zich wel konden vinden in die leer.

Het aantal volgelingen van die ‘Doper’ groeide  snel, het werden er steeds meer.

 

                                  

 

Op een zekere dag kwam er een Galileeër voor deelname aan dat ritueel.

Naar men zegt de Dopers neef,  in ieder geval  betekende het voor hem veel.

Er verscheen een duif en hij ging deel van deze mysteriecultus uitmaken.

Toch bleek hij al kort hierna in conflict met de Doper te geraken.

 

Als familie van de Doper zou hij eveneens voor de troon kunnen gaan.

Al zou hij na de Doper wel pas op de tweede plaats komen te staan.

Toch zagen beide heren elkaar al snel als concurrent,

en raakten de volgelingen snel aan 'n verschil in zienswijzes gewend.

 

Galilea was ooit deel van  Israël, maar de Doper was in Judea geboren.

De overtuigingen van de Galileeër konden de Doper mogelijk niet bekoren.

Terwijl menig  Israëliet in feite het oude Hebreeuwse geloof had aangehouden

was dat door de inbreng der Judeese ballingen, niet langer het vertrouwde.

 

Galilea was echter wel de plaats waar al lang  veel vrijheidstrijders woonden.

Het was in grotten aan het meer daar dat ze zich veelvuldig vertoonden.

Toen de Galileeëer besloot zijn eigen  weg te gaan  nam hij velen daarin mee.

Voor de Doper een tamelijk hard gelag, want het waren er meer dan twee.

            --------------------------------

                                                   

Galilea, was een doorvoerland, waardoor het  een mix was  van culturen.

Net als Samaritanen en Idumeeërs werden ze geminacht door hun Judese buren.

Een belangrijk  ritueel, het heilig huwelijk, scheen niemand hier te benauwen.

Zo liet men middels geslachtelijke vereniging een koning met het land trouwen.

 

Het gebruik van tempelpriesteres was bij de vrouwen daar ook nog wel bekend.

Tempelbezoekers werden daar door de Priesteres soms met seks ‘verwend’.

 Zo schonken ze aan vreemden de weg door de poort, naar spirituele verlichting.

 Mannelijke orthodoxen uit Judea bezagen deze seksuele rituelen vol walging.

 

In de groep van de Doper bevonden zich echter meerdere van deze vrouwen.

Voor afkeuring door de Doper hoefden ze zich schijnbaar niet te benauwen.

Op zich is dit wel vreemd en zegt het iets over de Doper die

misschien toch wel progressiever was wat betreft zijn versie van religie.

 

Zo was er daar de priesteres Helena, die ging met Simon Magus in zee.

En dan was er ook nog Maria Magdalena, als belangrijke nummer twee.

Zij ging met de Galileeër  mee, evenals haar zuster en haar broer.

Om haar werkelijke rol te verdoezelen zou men haar afschilderen als ‘hoer’.

 

Simon zou met zijn Helena echter bij de Doper blijven, als diens ‘tweede man’.

Maar met de ‘Doper’  ging het minder goed, want het kwam ervan

dat na een opmerking over Herodes’ keus van echtgenote, die hij zou maken

dit bij deze koning volledig in het verkeerde keelgat zou geraken.

 

Dat is althans zoals het verhaal nu gaat

maar het kan misschien niet zo'n kwaad

het vanuit een andere invalshoek te beschouwen.

Als rechtmatig  troonopvolger moest de Doper Herodes meer benauwen.

 

De Doper werd hierop  gevangen genomen, men stopte hem in een cel.

Maar contacten naar buiten waren er nog, dat lukte hem schijnbaar wel

Één opmerking van de Doper zou voor verheldering zorgen, dat is wel een feit

De Doper sprak namelijk in zijn cel tegen anderen over zijn onzekerheid

 

De Doper  sprak twijfel uit of de Galileeër een Messias kon zijn.

Nu is een nadere beschrijving van deze titel misschien  wel zo fijn.

Maar eerst nog even die Doper en hoe het hem verder  zou vergaan.

Herodes kwam op zijn verjaardag voor zijn dansende stiefdochter te staan.

 

Zij wist Herodes met haar verleidelijke dansen wel zodanig te bekoren,

dat hij van haar een wens, die hij direct vervullen kon, wou horen.

Salomée, die dochter, vroeg toen het hoofd van de Doper op een schaal

Zo is  tenminste hoe het door Josephes verteld is, in een zeker verhaal.

 

                 

Herodes had spijt dat ie het had gevraagd, maar hij kon niet meer terug.

Want als ie zich niet aan zijn belofte hield, zoiets vergat men niet zo vlug.

Men zegt:" de onthoofding van de Doper kwam  bij zijn neef aan als een slag"

Alhoewel hij er beslist  geen onderbreking voor zijn eigen plannen in zag.

 

Want plannen had hij zeker dus, een heuse  politieke agenda.

Voorbereidingen trof ie nauwgezet, aan het meer van Galilea.

 

Blijft over een best wel  akelig gegeven

waar men verder mee moest zien te leven.

Zowel Salomée als haar moeder waren aanhangsters van de Galileeër geweest.

Dat is tenminste wat men bv.  in de geschiedenisverhalen van  Josephes leest.

 

Nu was de Galileeër echter wel de eerste troonopvolger in lijn.

Dat is tenminste hoe het eigenlijk  zou  hebben moeten zijn.

Of de Galileeër een actief aandeel in de Doper's  dood heeft gehad?

Op de waarheid daarover krijgt men nu nooit meer vat.

 

                                        

 

Wat nu komt gaat  over het kruis en de roos

Dit verhaal duurt nog wel een poos


 

 

 


 


Chaoskronieken: Home-Orakel-8 Gebeurtenis

7 Midd.zee, vervolg Kronieken: 9 Grootse plannen