In het
oosten, voormalig Soemerië, was inmiddels een andere
mogendheid.
In 't land
tussen de Eufraat en de Tigris was het Babylonische rijk een
feit.
Een zekere landhonger zou hen tot gebiedsuitbreiding
drijven,
en zij konden met gemak de verdeelde koninkrijken
inlijven.
De Tempel te Jeruzalem werd door de invallers totaal
verwoest.
En dat niet alleen want menig inwoner van Judea
moest
als dwangarbeider met de invallers mee naar hun land
terug.
Er was geen andere keuze dan hierin maar te
berusten, vlug.
Meerdere generaties lang zou men in Babylonië blijven
gestationeerd.
Maar ondertussen werd er veel van die oude
beschaving daar geleerd.
Ze leerden het schrift en raakten met zekere
scheppingsverhalen vertrouwd.
Die pasten ze aan hun eigen ideeën aan,
daarvoor waren ze niet te
benauwd.
Hun priesters vormden voor hen de spil, die vertelden hen
mooie verhalen
over hoe hun onderdrukkers in religieus opzicht zouden
dwalen.
Dat zij als Judeeërs, Joden, heel bijzonder waren,
door God uitverkoren,
dat zij werden getest maar tot een verheven soort
zouden behoren.
Zo is het nu
eenmaal hoe het doorgaans toch wel
gaat,
Als men anderen van vrijheid berooft is
men vertegenwoordiger van het kwaad.
Hun Godheid begon hierdoor ook steeds meer te
verschillen,
omdat men onder zulke omstandigheden geen overeenkomst zou
willen
met de god of goden van degenen die hen
knechtten.
Goden die zoiets toestaan vertegenwoordigen het
slechte!
Was de God der Hebreeën oorspronkelijk
androgyn,
nu werd het echt een man, jaloers en naijverig
bovendien.
De Rabbi’s vertelden de Joden over ‘priester-koningen’ die hen zouden
leiden,
naar vrijheid, die hun tegenstanders zouden
verslaan, terug naar betere tijden.
Koningen als David en Salomo, gezalfd als ‘Messias’
en hierdoor gewijd,
die ze religieus zou leiden maar evengoed in de
strijd.
Vele jaren later werden de ‘ballingen’ door de
Perzen bevrijd,
plots werd de
mogelijkheid tot terugkeren naar het ‘beloofde land’ een
feit.
Toch zouden de
meeste ex-ballingen niet voor terugkeren kiezen want
de nieuwe heersers, Perzen, boden hen vrijheid
en eigen
land.
De meeste waren hier intussen ook
geboren,
en vonden dat eerder tot hun vaderland
behoren.
De Rabbi’s met hun grote gezinnen zouden daar anders over
denken,
hen kon men
niet van terugkeren afhouden door wat dan ook te
schenken.
Zij trokken
massaal terug naar hun beloofde land, als in een
karavaan,
en
kwamen uiteindelijk dan ook weer voor Jeruzalem te
staan.
-----------------------------
Het leven
was in ‘het Heilige
land’ nog hetzelfde als
voorheen
Slechts aan de ruïnes van de Tempel zag men nog
meteen
dat er in het
verleden een inval en een
strijd had plaatsgevonden.
Wat
religieuze visie betreft waren er geen consequenties aan
verbonden.
Bethel was nu weer meer in de gunst, de God nog
androgyn,
dit was voor de teruggekeerde Judeeérs een gruwel om te
zien.
De inwoners van Jeruzalem waren met die terugkeer niet zo
blij
Maar ze konden ze moeilijk weigeren en lieten het er
maar bij.
Die
rabbi’s met hun gezinnen
wilden allemaal in Judea
neerstrijken,
dus vanaf dat moment kwam er in die streek een orthodoxie
om de hoek kijken.
Inwoners uit Samaria, Galilea, Idumea.... oftewel het
oude Israël ,
konden geen goed meer bij hen doen, dat merkten deze al
snel.
Zo kwam het
dat er op den duur weer
sprake was van twee partijen.
Aanhangers van
die ene mannelijke god
konden andersdenkenden niet
‘lijen’.
Het was vooral in het oude Israël waar die laatsten veel
verbleven,
die waren meer naar de maatstaven van de
exodus-Hebreeën blijven leven.
Orthodoxe profeten als Elijah trokken tegen die
‘heidense’ bolwerken van
leer.
In een Israëlisch heiligdom, een grot in
de Karmel, ging hij tegen hen te
keer.
Het beroemde ‘boek der boeken’ vertelt voldoende over die
conflicten.
Het vertelt
hoe er lieden waren die tegen bepaalde gebruiken
‘aanhikten’.
Zo werden
er door Israélieten ceremonies als het ‘heilig huwelijk’
bedreven.
Juist gebruiken als deze waren het waar de
Judeeërs niet mee konden leven!
Het ‘heilig huwelijk’
betreft de rituele
éénwording van god en godin,
en die werd dan door man en vrouw uitgebeeld, in seksuele
zin.
Ondanks alles wat men misschien ervan
beweerd,
zo werd louter die Androgyne God in éénheid
geëerd.
Het is in het Oude Testament notabene, dat men een
voorbeeld hiervan ziet
als men enkel maar eens kijkt in het fameuze
'Hooglied'.
Die grote religieuze verschillen zorgden echter
wel voor de nodige narigheid,
want de Judeeëers hadden niets meer op met de vrouwelijke
seksualiteit.
Zij vonden zelf bijvoorbeeld dat een kind altijd naar de
vader moest heten.
Zoiets kon men met vrije vrouwelijke seksualiteit
echter wel vergeten.
------------
Hoe deed men dat oorspronkelijk
dan?
Daar geeft dit orakel wel even voorbeelden
van
------------
In Soemerië
had men namelijk een
zeker speciaal gebruik
gekend.
Toen die beschaving verloren ging waren velen nog hieraan
gewend.
Vrouwen dienden minstens één keer in hun leven in de Tempel
in die tijd,
als ‘qadishtu’
(is ‘gewijde vrouw’) dienden zij door middel van
seksualiteit.
De éénwording van het mannelijk en het vrouwelijk principe,
in een ritueel,
de
uitwisseling van energieën daarin dan betekende voor hen erg
veel
Het beste kan men het vandaag de dag met ‘tantra’
vergelijken.
Maar er kwam dan echter wel veel meer als louter lust
bij kijken.
Wie meer hierover zou willen lezen
moet in de kronieken 'Het juweel in de lotus'
lezen
Men kon de androgyne God enkel benaderen in
éénheid.
Deze had gezegd:"Weet U niet dat u Goden
zijd?"
Men werd zo even aan die God
gelijk
en kreeg op de wereld als geheel een andere
kijk.
Men creëerde zo een ‘toegangspoort’ , ‘buiten de
tijd’.
Want één ding was voor hen al wel een
feit
en dat was dat er meerdere ‘werelden’ dan de materiële aarde
waren.
Seksuele scheppingskracht diende niet slechts om later
te ‘baren’.
De mens was de
goden gelijk, enkel hier om daarover te
leren.
Om die enorme
scheppingskracht, verantwoord te
beheren.
De materie met zijn
gevoelens als vreugde, lust maar ook
pijn,
bleek uiteindelijk
wel de allerbeste leerschool toch te zijn.
Als men van zaken als macht en persoonlijk gewin af kon
zien,
en zich één kon voelen met alles om zich heen
bovendien.
Als men weer gewoon kon delen, het ego niet voorop liet
staan,
dan kon men volgens die religie, het ‘verbond’ pas weer
aangaan.
Religie komt van ‘religare’, wat 'herverbinden' betekent
dan.
En men wist in die dagen nog wel waarmee men zich opnieuw
verbinden kan.
De Hebreeën hadden er ooit een voertuig als
symbool voor
gebouwd
Zo raakte men met het begrip ‘Ark des
Verbonds’
vertrouwd
Dat 'verbond'was trouwens ooit nog op
die 'Godsberg' gesloten.
Toen die leider zo lang wegbleef en dat het
volk had verdroten.
Te Bethel had men dus die verbinding met
de Almacht ooit gemaakt,
al was die Tempel later wel in diskrediet
geraakt.
Een ark is als ‘voertuig’ van het ‘verbond’, het middel
ernaar toe.
Voor velen zou dit later een raadsel blijven, want men wist
niet meer ‘hoe’
.
Eigenlijk was het slechts een symbool geweest van
die religie,
een spiritueel gegeven wat gestalte werd gegeven
in materie.
Later ging men de 'Ark' steeds meer
beschouwen als louter ‘materieel’,
terwijl de ware aard van dit voertuig toch echt bleef
spiritueel.
Eenieder draagt dit 'voertuig' bij zich en kan eigenlijk zo
op die reis,
als men het leven hier heeft ervaren en geestelijk is
‘wijs’.
In dit verhaal is op en neer gesprongen, steeds verder
terug weer in de tijd.
Hopelijk is de betekenis van ‘religie’ hierdoor wel iets meer een
feit.
Het einde van deze toelichting is weer bereikt,
tijd nu om weer verder te gaan
naar dat zekere moment dat het Romeinse vaandel in
Jeruzalem kwam te staan.
---------------------------------------------------
Ene Herodes werd tot koning benoemd toen de Romeinen er
neerstreken.
Tegen deze Idumeeër werd door de Judeeërs zeer
negatief aangekeken.
Want door zijn geboorteland Idumea was Herodes
Israëliet,
en de inwoners om en rond Jeruzalem accepteerden die lui
niet.
---------------------------
Idumeeërs hadden ooit met Babylon
samengeheuld
waardoor deze de Judeeërs als ballingen mee hadden
gezeuld.
In die dagen was de strijd geweest, zeer
fel
tussen de koninkrijken Judea en
Israël.
---------------------------
Herodes deed z'n uiterste best zodat men hem
zou schenken, enig vertrouwen
Hiervoor liet hij zelfs de Tempel te
Jeruzalem weer herbouwen.
De ruïnes van Salomo’s Tempel waren altijd op de berg Moria
blijven staan.
Toen Herodes’ Tempel klaar was kon men naar een nog mooier
Godshuis gaan.
Ondanks alle welvaart en de mooie dingen die Herodes zijn
land bracht,
bleef hij in de ogen van onbuigzame
Judeeërs altijd nog
verdacht.
Daar kwam dan in hun ogen ook nog heulen met de vijand
bij.
Zelfs een vrouw van koninklijke,
Hasmoneese, bloede stemden hen toch niet
blij
Nu had hij de overige kandidaten van deze familie
wel allemaal vermoord,
en zulke daden zijn niet van dien aard dat het mensen
doorgaans bekoort.
Zo kreeg de laatste Hasmoneese Hogepriester plotseling
nog een zoon,
reeds bejaard en tot dat moment kinderloos viel dit gegeven
uit de toon.
Het kind en zijn moeder had hij verborgen ergens
in de woestijn.
Herodes ging gelijk op zoek want een troonpretendent vond
hij niet fijn.
Hij zou voor informatie over hun verblijfplaats naar
de Hogepriester toelopen.
Zijn zwijgen kwam hem duur te staan, hij moest het met
de dood bekopen.
Die zoektocht naar koninklijke zuigelingen zou wel de
geschiedenis in gaan.
In verband met een heel ander geval kwam het zelfs in de
Bijbel te staan.
Jaren laterkwam er plots een man uit de wildernis, die anderen
begon te dopen.
Een ritueel wat uit de ‘Isis cultus’ kwam , maar toch begon
het ‘storm te lopen’.
Er bleken voldoende lieden te zijn die zich wel
konden vinden in die leer.
Het aantal volgelingen van die ‘Doper’ groeide snel, het werden er
steeds meer.
Op een zekere dag kwam er een Galileeër voor deelname
aan dat ritueel.
Naar men zegt de Dopers neef, in ieder geval
betekende het voor hem veel.
Er verscheen een duif en hij ging deel van deze
mysteriecultus uitmaken.
Toch bleek hij al kort hierna in conflict met de Doper
te geraken.
Als familie van de Doper zou hij eveneens voor de troon
kunnen gaan.
Al zou hij na de Doper wel pas op de tweede plaats
komen te staan.
Toch zagen beide heren elkaar al snel als
concurrent,
en raakten de volgelingen snel aan 'n verschil in
zienswijzes gewend.
Galilea was ooit deel van Israël, maar de Doper was
in Judea geboren.
De overtuigingen van de Galileeër konden de Doper mogelijk
niet bekoren.
Terwijl menig Israëliet in feite het oude Hebreeuwse
geloof had aangehouden
was dat door de inbreng der Judeese ballingen, niet
langer het vertrouwde.
Galilea was echter wel de plaats waar al lang veel
vrijheidstrijders woonden.
Het was in grotten aan het meer daar dat ze zich veelvuldig
vertoonden.
Toen de Galileeëer besloot zijn eigen weg te gaan nam hij velen
daarin mee.
Voor de Doper een tamelijk hard gelag, want het waren er
meer dan twee.
--------------------------------
Galilea, was een doorvoerland, waardoor het een
mix was van culturen.
Net als Samaritanen en Idumeeërs werden ze geminacht door
hun Judese buren.
Een belangrijk ritueel, het heilig huwelijk, scheen
niemand hier te benauwen.
Zo liet men middels geslachtelijke vereniging een koning
met het land trouwen.
Het gebruik van tempelpriesteres was bij de vrouwen daar
ook nog wel bekend.
Tempelbezoekers werden daar door de Priesteres soms
met seks ‘verwend’.
Zo schonken ze
aan vreemden de weg door de poort, naar spirituele
verlichting.
Mannelijke
orthodoxen uit Judea bezagen deze seksuele rituelen vol
walging.
In de groep van de Doper bevonden zich echter meerdere
van deze vrouwen.
Voor afkeuring door de
Doper hoefden ze zich schijnbaar niet te
benauwen.
Op zich is dit wel vreemd en zegt het iets over de Doper
die
misschien toch wel progressiever was wat betreft zijn
versie van religie.
Zo was er daar de priesteres Helena, die ging met Simon
Magus in zee.
En dan was er ook nog Maria Magdalena, als belangrijke
nummer twee.
Zij ging met de Galileeër mee, evenals haar
zuster en haar broer.
Om haar werkelijke rol te verdoezelen zou men haar
afschilderen als ‘hoer’.
Simon zou met zijn Helena echter bij de Doper blijven, als
diens ‘tweede man’.
Maar met de ‘Doper’
ging het minder goed, want het kwam
ervan
dat na een opmerking over Herodes’ keus van
echtgenote, die hij zou maken
dit bij deze koning volledig in het verkeerde keelgat zou
geraken.
Dat is althans zoals het verhaal nu
gaat
maar het kan misschien niet zo'n
kwaad
het vanuit een andere invalshoek te
beschouwen.
Als rechtmatig troonopvolger moest de Doper
Herodes meer benauwen.
De Doper werd hierop gevangen genomen, men
stopte hem in een cel.
Maar contacten naar buiten waren er nog, dat lukte hem
schijnbaar wel
Één opmerking van de Doper zou voor verheldering
zorgen, dat is wel een feit
De Doper sprak namelijk in zijn cel tegen anderen over zijn
onzekerheid
De Doper sprak twijfel uit of de Galileeër een
Messias kon zijn.
Nu is een nadere beschrijving van
deze titel misschien wel zo
fijn.
Maar eerst nog even die Doper en hoe het hem verder
zou vergaan.
Herodes kwam op zijn verjaardag voor zijn dansende
stiefdochter te staan.
Zij wist Herodes met haar verleidelijke dansen wel
zodanig te bekoren,
dat hij van haar een wens, die hij direct vervullen kon,
wou horen.
Salomée, die dochter, vroeg toen het hoofd van de Doper op
een schaal
Zo is tenminste hoe het door Josephes verteld
is, in een zeker verhaal.
Herodes had spijt dat ie het had gevraagd, maar hij kon
niet meer terug.
Want als ie zich niet aan zijn belofte hield, zoiets vergat
men niet zo vlug.
Men zegt:" de onthoofding van de Doper kwam bij zijn
neef aan als een slag"
Alhoewel hij er beslist geen onderbreking voor zijn
eigen plannen in zag.
Want plannen had hij zeker dus, een heuse politieke
agenda.
Voorbereidingen trof ie nauwgezet, aan het
meer van Galilea.
Blijft over een best wel akelig
gegeven
waar men verder mee moest zien te
leven.
Zowel Salomée als haar moeder waren
aanhangsters van de Galileeër geweest.
Dat is tenminste wat men bv. in de
geschiedenisverhalen van Josephes leest.
Nu was de Galileeër echter wel de
eerste troonopvolger in lijn.
Dat is tenminste hoe het eigenlijk
zou hebben moeten zijn.
Of de Galileeër een actief aandeel in de
Doper's dood heeft gehad?
Op de waarheid daarover krijgt men nu nooit
meer vat.
Wat nu komt gaat over het
kruis en de roos
Dit verhaal duurt nog wel een
poos
.jpg)
Kronieken · 
Orakel
8 Gebeurtenis · 
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
