|
Hieronder komt een uitgebreid relaas te staan
wat hoofdzakelijk over de apostel Paulus zal
gaan
Vele mensen kennen deze persoon maar slecht
en schrijven dingen over hem, veelal
onterecht.
Het orakel zal dit hoofdstuk enkel over hem gaan
dichten
om een en ander eens uitgebreid toe te
lichten
-------------------------------
Tarsus was een Griekse plaats aan de Turkse
kust
volstandig deel van het Romeinse rijk dus
waar men allerlei soorten volkeren rond zag
gaan
en tevens vele verscheidene 'Godshuizen' zag
staan.
Saulus' naam zou tevens een beschrijving
zijn,
want zijn naam betekende wat hij
was, 'klein'.
Hij werd reeds jeugdig met allerlei Godsdiensten
geconfronteerd,
zo had hij veel over Mithras van de Tempel naast zijn huis
geleerd.
Maar ethnisch was hij dus een Israéliet
en dat vergat hij natuurlijk niet.
Nu leek er nauwelijks nog sprake van een
verschil
over wat Joods en/of Israëlisch nu eigenlijk zeggen
wil.
Voor andere Romeinse staatburgers was 't sowieso één pot
nat,
want met inwoners uit dat Palestina had men altijd wel
wat.
Maar Saulus wou meer over zijn 'roots' gaan
leren,
op een plaats waar men hem niet langer zou
bezeren
met opmerkingen als 'rotjood' en meer van dien
aard.
Een plaats waar hij niet langer werd
nagestaard.
Dus besloot hij naar het land van zijn voorvaderen
te gaan
in de hoop dat men daar vriendelijker tegenover hem zou
staan.
Hij was uit een niet onbemiddelde familie
gekomen
en kon als volleerd 'tentenmaker' eenvoudig aan werk
komen.
In Jeruzalem ging hij in de leer bij Gamaliël
want als befaamd theoloog wist deze wel
hoe het met de wetten en overtuigingen der Joden
zat
dus zo leerde Saulus van hem wel heel wat.
Maar hoe Saulus ook zijn best zou doen,
ergens wrong hem toch wel flink de schoen
Hij werd door de Judeeérs evenmin echt
aanvaard
en nu als onreine figuur nog steeds
nagestaard.
Leerlooien, om er tenten van te kunnen
maken
was in vele ogen iets waar je onrein van moest
geraken.
Dode zaken waren in religieus opzicht sowieso
onrein
en een orthodoxe Judeeér vond zoiets niet echt
fijn.
Maar daarnaast was Saulus als 'jood' volledig
gehelleniseerd
met andere woorden had hij teveel van de griekse cultuur
geleerd
Gehelleniseerd zoals overigens menig
Israëliet,
de overtuigingen van die lui bevielen de Judeeérs gewoon
niet.
Nu was Saulus niet met die anti-Israëlische houding
vertrouwd
en hierdoor kreeg hij het in Jeruzalem tamelijk
benauwd.
Hij wilde hier juist zo graag kunnen aarden,
wat moest hij doen zodat men hem zou
aanvaarden?
Saulus besloot bij de tempelmilitie te gaan,
zo zou hij wat nader tot de Sadduceeën komen te
staan.
Door zo deel van de Tempelcultus uit te kunnen
maken
hoopte hij dat ze hun vooroordelen jegens hem zouden
staken.
Veel mensenkennis was hem toen nog niet
toevertrouwd
want hij maakte zo natuurlijk wel een kardinale
fout.
Sadduceeërs waren bij vele joden niet meer zo populair
want
zij hadden onder Herodes teveel geheuld met de
vijand.
Leden van de Tempelmilitie werden door velen als 'matennaaiers'
beschouwd
want aan hen werd enkel arrestatie van landgenoten
toevertrouwd.
Maar in die hoedanigheid zat hij niet zonder werk
dus
want hij kreeg van zijn opdrachtgevers menig
klus
om vijanden van het geloof en andere 'ketters' op te
sporen
en die taak vervulde hij volledig naar
behoren.
Al kweet hij zich aan zijn taak nog
zo fanatiek
voor de joden bleef hij dus onsympathiek.
Niets ging hierdoor eigenlijk naar zijn wens
en Saulus werd enkel maar een gefrustreerd
mens.
In die dagen zou er een zekere secte zijn
waarvan het bestaan was voor de Sadduceeën niet zo
fijn,
en waarmee ze zich niet zo goed raad wisten.
Het betrof een zeker groep 'Messianisten'.
Nu weten we dat dat volgelingen van Jezus
waren
die deden de gemoederen nu niet bepaald
bedaren.
Zij aasden nog steeds op de Hogepriesters
troon
in hun ogen viel die marionet van Herodes uit de
toon.
Zelfs nadat die vermeende Messias gekruisigd
was
liepen zijn volgelingen nog steeds niet in de
pas
en verkondigden ze daarnaast die zo afwijkende
leer.
Daarop keek menig Judeeër enkel maar
neer.
Saulus had de gelegenheid al zijn frustraties uit te
leven
door die lui op te jagen en bij zijn superieuren aan te
geven
en zo werd hij mede verantwoordelijk dus
voor de dood door steniging van Sint
Stephanus.
Deze eerste Christelijke martelaar
zag destijds erin geen bezwaar
de Tempeljoden aan te klagen
omdat zij de veroordeling van Jezus op hun naam hadden
dragen.
Deze eerste echt geslaagde 'klus'
leek Saulus erkenning op te leveren
dus.
Aldus maakte hj zich extra sterk
zich met hart en ziel te storten op zijn
'werk'.
Hij wilde nog meer aan de 'goede zaak'
bijdragen
en zou de Hogepriester om toestemming vragen
voor het eens en voor altijd afmaken van zijn
klus
door naar het ketterse hoofdkwartier te gaan in
Damascus.
------
Dan komen we nu dus bij dat stukje aan
wat voor onduidelijkheden zou zorgen gaan.
Waar menig historicus tegenwoordig tegen
aanhikt
is dat Damascus in Syrie lag, in een ander
district.
Syrië was waar de Tempeljoden geen bevoegdheden
hadden
dus de tempelmilitie mocht daar niemand grijpen in de
kladden.
Maar als het echter om een ander 'Damascus' zou
gaan
wordt het wel duidelijk wat men in de 'Handelingen' ziet
staan.
Zoals men in het relaas van dit Orakel eerder al
leest
was er tevens een 'Damascus' aan de Dode Zee
geweest.
Waar de Tempelmilitie wel bevoegdheid had,
en dat zegt dan wel weer duidelijk wat!
Zo daalde Saulus van Tarsus van het Judeese Hoogland
af
naar de Dode Zee, geen ketter ontliep bij hem zijn
straf.
Zo moest hij eerst langs het oude Jericho
gaan
waarvan door Jozua destijds geen muur was blijven
staan.
Wat hij echter op die reis mee zou gaan maken
zou hem in het diepst van zijn hele innerlijk
raken.
Al zou hij het in zijn eigen woorden later flink
overdrijven
er zou genoeg waarheid uit dit relaas
overblijven.
Die eerste beschrijving van Saulus is gelijk wat
waard,
hij zag iemand en viel van schrik gelijk van zijn
paard.
Degene die hij zag had voor deze reactie gezorgd
want
Jezus, de leider van die groep ketters, was die
iemand!
Natuurlijk had Jezus van waar hij was al over Saulus
gehoord
en had hij zich aan diens fanatisme flink
gestoord.
Maar door de mensenkennis waarover hij
beschikte
wist hij mogelijk precies waartegen Saulus
aanhikte.
Jezus koos dat moment uit om Saulus op de man af te
vragen
waarom deze zo'n haat jegens hem leek te
dragen.
Jezus gaf de verbouwereerde Saulus de opdracht naar Damascus te
gaan
waar hij dan tegenover de raad van zijn volgelingen zou komen te
staan.
------
Dit vereist eveneens enige verduidelijking
want het lijkt erop dat het om andere volgelingen
ging
dan degenen met Jacobus en diens rechterhand Petrus aan het
hoofd
die in Jeruzalem heel andere zaken hadden
bekokstoofd.
De kans lijkt dus wel tamelijk groot
dat in dat 'Damascus' was menig Zeloot
Dat waren eveneens volgelingen van Jezus want
hen had hij nodig voor de te plannen opstand.
Dan vermeld het orakel tevens nog even
dat Saulus deze ontmoeting als een spirituele ervaring zou
beleven
maar ondanks dit komen er nu wel genoeg
zaken
die het volledig 'aardse' van deze ontmoeting
duidelijker zullen maken.
------
Zo kwam Saulus tegenover ene Ananias te staan
die er in eerste instantie niets van zou begrijpen
gaan
om plots met een fanatiek vervolger te worden
geconfronteerd
totdat Jezus hem over zijn bedoelingen had
geleerd.
Wat in de Bijbel dan eigenlijk aan zou geven
dat deze net als Paulus een spirituele ervanring moest
beleven?
Natuurlijk is bovenstaande in een modern Christen's
leven
iets wat behoorlijk veel verwarring kan
geven.
Maar het persoonlijke relaas van Saulus van
Tarsus
laat erg weinig ruimte voor andere interpretatie
dus.
Saulus', Paulus', brieven zijn de oudste Christelijke teksten
die er zijn
en eigenlijk is dit nu juist voor Christenen helemaal niet zo
fijn
Op twee na zijn de brieven van Paulus allemaal bewezen
echt
en hebben door hun 'leeftijd' zelfs meer
bestaansrecht
dan de evangeliën die in het Nieuwe Testament kwamen te
staan
die zelf veel van hun informatie uit Paulus' brieven zouden halen
gaan!
Zoals Paulus zijn ontmoeting met Jezus weet weer te
geven
bleek deze laatste eigenlijk duidelijk
nog in leven
al was het natuurlijk zoals men het bij Paulus leest
voor deze wel een mystiek Godswonder
geweest!
Door de wijze waarop hij één en ander later heeft
neergepend
blijkt dat hij Jezus' naam toch al enigszins moet
hebben gekend.
Het is dat men daar bij Paulus verder niets over
leest
want anders zou men denken dat hij bij Jezus' arrestatie was
geweest!
Want zoals het in de evangeliën blijkt te
staan
werd deze arrestatie wel door de tempelmilitie
gedaan.
In ieder geval wist Paulus wel alles af
van Jezus' dood door kruisiging destijds als straf
en nu hij deze zo ineens doodleuk voor zich had
staan
moest het voor hem wel om de verrijzenis van een 'Godheid'
gaan.
Zo denken kan Paulus nooit echt hebben
benauwd
want daarvoor was hij teveel vertrouwd
met 'heidense' erediensten als die van
Mithras
zoals dat gebruikelijk in zijn geboorteplaats Tarsus
was.
Hierdoor was hij meer een spirituele Jood,
waardoor het verschil met de Judeeërs extra
groot.
Esoterisch Jodendom kent men nu vooral uit de
kabbalah
van Israëlische (niet Judeese) herkomst, dat ging men al
na.
Jezus zelf had gezien hoe zijn verschijning Paulus zou
'raken'
en hij besloot daar goed gebruik van te zullen gaan
maken.
Hij had schijnbaar niet voldoende stil
gestaan
in wat Paulus hierdoor van hem zou maken
gaan.
Maar daarover dadelijk wel meer
het orakel komt daar wel op terug een keer.
------
Paulus binnen de groep halen was verkeerd, volgens
Ananias
totdat Jezus hem daarover eens de les las.
Jezus zei hem in Paulus juist veel te
zien,
en 'bruikbaar gereedschap' bovendien.
Zodoende was het voor Paulus bijzonder te mogen
beleven
dat er eindelijk mensen waren die hem konden
vergeven.
Die hem konden aanvaarden zoals hij
was.
Dat was iets waar hij niet direct gewend aan
was.
Maar, het orakel laat nu tevens nog een boeiend detail
uitlekken,
Paulus zou tot zijn verbazing bij Jezus en zijn groep
ontdekken
dat zij er andere religieuze overtuigingen op
nahielden
die hem meer bekend waren en hem meer
bevielen!
En zo komen we dan weer even vlug
op de oude Hebreeuwse religie terug
die men in Israël altijd in ere was blijven
houden
en die de ex-ballingen uit Judea bleef
benauwen.
Paulus was eigenlijk een Hellenistische
jood
en het verschil tussen deze en de Judeeérs was
groot
Die laatsten hielden er een heel andere overtuiging op
na
dan die te Tarsus, zowel als Samaria, Idumea of
Galilea.
Jezus was met Paulus iets speciaals van
plan
en zo kwam het er dan uiteindelijk van
dat hij hem met een zekere opdracht op pad liet
gaan
waardoor Paulus voor een soort van test kwam te
staan.
Nu is het aardig om eens na te gaan
waar die opdracht dan uit moest bestaan?
Het was iets anders dan wat men in Bijbelles zal
beweren
Maar men kan juist veel uit de aard van die opdrachten
leren!
Eerst werd Paulus naar het 'land der Nabateeërs'
gestuurd
men zegt dat het volk daar werd gezien als een
Arabische 'buur'
Paulus had de opdracht gekregen die Nabateeërs te
bekeren,
Dat is wat men dan uit het overleverde verhaal mag
leren.
Deze mensen woonden in Idumea, of Edom
voor de Judeeërs een bolwerk van 'heidendom'.
Maar waar wel de tempel van Bethel had
gestaan
die de Judeeërs onder Josia zouden vernietigen
gaan.
De meeste Nabateeërs bleken in het Shera-gebergte te
wonen
waar zich tevens een zekere andere groep bleek te
vertonen!
Als men die groep kent krijgt men een heel ander
beeld
en betekent die opdracht van Jezus ineens heel
veel.
.jpg)
Het Seïr gebergte, of dat van Shera
ligt nu in Jordanië en behoorde bij Idumea.
Lange tijd zou er daar een zekere groep mensen
bestaan
waarin het bleek om aanhangers van Johannes de Doper te
gaan!
------
En zo moeten we weer even van het verhaal
afdwalen
om ergens anders informatie vandaan te kunnen
halen
In het gebied wat men rekent tot dat van de
Nabateeërs
woonden in Jezus' tijd een volk wat men nu kent als
Mandeeërs.
In hun rituelen bleek dopen altijd vooraan te
staan
en wat hun profeet betreft bleek het om Johannes de Doper te
gaan.
Hun taal doet tevens nog aan hun leraar denken
want
het betreft van het oude Aramees een
variant.
Als volk moesten zij telkens opnieuw op de
vlucht
want menig tegenstander van hen bleek zeer
beducht.
Uiteindelijk zouden zij zo in Irak
aankomen,
achteraf evenmin de woonplaats van hun
dromen.
Hun overleveringsverhalen bewaarden zij wel altijd goed
al is de inhoud ervan iets wat menig Christen verontrusten
moet
want van Jezus hadden zij niet op een hoge
pet
en hij wordt in hun verhalen negatief
neergezet.
Lang in anonimiteit levend werden zij pas laat
beroemd
en vanaf dat moment vooral 'Johannes-Christenen'
genoemd.
Want veel overtuigingen komen met Gnostische christenen
overeen
al ontdekt men dan hun aversie voor Jezus vrijwel
meteen.
Een ding wordt hierdoor eigenlijk wel een
feit
het getuigt nog van die eerste-eeuwse
rivaliteit
die er tussen Jezus en Johannes de Doper moest zijn
geweest.
Het is dan ook daarom dat men in hun boeken
leest
dat Jezus de liegende Messias wordt genoemd
en hij is bij hen eveneens als 'Jeshoe Paulis'
beroemd.
Overigens kende men deze Mandeeërs
vroeger vooral onder de naam 'Nazoreeérs'
en als men dan de woorden van hun gebeden ziet
staan
krijgt men gelijk een idee om wat het binnen die
stroming moest gaan.
"....de aarde is als een vrouw en de hemel is
als een man, want hij maakt de aarde
vruchtbaar."
Zo vindt men aanwijzingen over 'Hieros Gamos' weer
daar.
(Drower: the Mandaeans of Iraq and Iran, their cults,
customs, magic, legends and
folklore.)
En dan komen we nu bij een goede mogelijkheid
aan
waar het wat Jezus' opdracht voor Paulus om moet zijn
gegaan.
Jezus hoopte dat Paulus de Johannes-volgelingen kon
overtuigen
alsnog hem te ondersteunen ......... helaas viel dit plan
in duigen.
In zijn hernieuwde fanatisme heeft Paulus mogelijk veel
verpest,
en in de Ginza, het boek der Mandeeérs, leest men dan de
rest.
De naam van Paulus werd bij hen met die van Jezus
verweven
en ging zo verder deel uit maken van het
Mandeese leven.
Het komt er misschien zelfs wel op
aan
dat zij dankzij Paulus uit het Seïr-gebergte weg zouden
gaan
nog verder oostwaarts naar de monding van de
Eufraat
en daar kregen zij het veel later met de Islam te
kwaad.
Een ding is wat betreft die Mandeeërs nu een
feit,
ze zijn nog slechts een religieuze
zeldzaamheid.
Discriminatie en dergelijke heeft veel voor hen
bedorven
en onder Saddam Hoessein waren zij bijna
uitgestorven.
.jpg)
Helemaal verloren zouden zij in ieder geval niet
gaan
en er blijkt tegenwoordig over hen zelfs op het internet te
staan.
------
Maar als men nu zo over het eerste reisdoel van Paulus
leest
kan er tevens nog een hele goede andere reden zijn
geweest
dat Jezus hem juist eerst naar het Seïrgebergte toe liet
gaan
want het is tevens hier dat de fameuze 'Berg van
God' zou staan!
.jpg)
Men herinnert het zich waarschijnlijk van eerder nog
wel.
Dat die Godsberg, waar God woonde, hetzelfde was
als Bethel.
En men mag er toch eigenlijk best wel op
rekenen
dat deze locatie in Jezus' overtuigingen veel moest
betekenen.
Als Paulus zelf de ervaring had op die Godsberg te kunnen
staan
zou hij Jezus en diens overtuigingen nog veel beter
begrijpen gaan.
En zo kon hij dan bovendien
de overeenkomsten met die van hemzelf zien.
Al zou het Nieuwe Testament het slechts verhuld
bewaren,
Paulus spendeerde daar wel vele jaren,
maar wist Johannes' volgelingen niet over te
halen
en dat deed hem waarschijnlijk best wel
balen.
Maar de rest van zijn 'programma' ging wel
door
want Jezus had nog iets belangrijks met hem
voor.
In de 'Handelingen der Apostelen' kan men dan
lezen
waar Paulus na het Seïrgebergte verder moest
wezen.
Hiervan terugkomend zou de apostel naar Jeruzalem
gaan
en kwam zo tegenover Jezus' broer Jacobus en Petrus te
staan.
Als nieuwe aanhanger van Jezus zou men mogen
verwachten
dat hij diens broer en trouwe discipel zeer hoog zou
achten.
Er zou echter gelijk een groot meningsverschil
ontstaan
en dit zou in het bijzonder over de besnijdenis
gaan.
------
Er zijn vele lieden die door dit voorval tegenwoordig
denken
dat dit inhoudt dat Paulus Jezus' leer weinig waarde zou
schenken.
Dat hij erdoor wenste te drukken zijn eigen
idee
maar daar zit men dan wel volledig verkeerd
mee.
Die lieden die dat denken willen dan eigenlijk
beweren
dat Jezus en zijn broer een orthodoxe overtuiging wilden
beheren
maar als men dan het evangelie volgens Thomas zou lezen
gaan
dan blijkt daar wel iets heel anders over Jezus te
staan!
"Zijn leerlingen zeiden tot hem:
Heeft besnijdenis nut of niet?
Hij zei tot hen:’ Als die nut had
zou hun Vader hen besneden uit hun
moeder voortbrengen.
Maar de ware besnijdenis in de Geest,
die heeft in elk opzicht
nut."
(evangelie volgens Thomas)
Uit Jezus' woorden in dit oude evangelie is zo
gebleken
dat hij er net als Paulus tegenaan had
gekeken.
Het evangelie volgens Thomas beschouwt men
overigens tekstueel
tot ouder dan die in de Bijbel staan, en dit zegt dan gelijk weer
veel.
Jezus' broer Jacobus noemt men
Ebioniet
en mogelijk was dit tot Jezus' grote verdriet
want Ebionieten beleden een zekere orthodoxie
en die paste niet in Jezus' eigen kijk op
religie.
Er was voor Jezus een goede reden dus
om zijn broer te confronteren met Paulus
Zelf kon hij niets doen, officieel was hij
dood
het gevaar van zich in Jeruzalem te vertonen was te
groot.
Volgens de strenge Joodse wetten was het
Jacobus
die de leiding na de kruisiging over had genomen
dus.
Dan was er misschien nog wel Jezus'
zoon
maar die viel als oproerkraaier eveneens uit de
toon.
Jacobus werd daarnaast gelijk ook eerder
aanvaard
want hij werd niet als 'onecht' kind
nagestaard.
Daarom zou geen Judeeër later Jacobus
beletten
de Herodiaanse Hogepriester af te zetten
en daarna in diens plaats te gaan
al zou hij er slechts korte tijd staan.
Maar dat was pas weer veel later dus
keren we terug naar de confrontatie met
Paulus.
Het had Jezus schijnbaar niet benauwd
Paulus een boodschap aan zijn broer te hebben
toevertrouwd.
------
Na Bethel ging Paulus naar de 'Broeder des
Heeren'
zodat Jacobus via deze 'boodschapper' kon
leren
dat Jezus vond dat zijn broers ideeén af waren
geweken
van hoe er onder Jezus' bezielende leiding tegenaan was
gekeken.
Jacobus had onder de aanhangers nu wel meer
Judeeërs,
uitgezonderd natuulijk wel de Sadduceeërs,
maar door Paulus' boodschap aan hem zou gelijk wel
blijken
welke geschillen er bij Jezus en zijn broer om de hoek kwamen
kijken.
Paulus bleek een grof middel met een duidelijk
doel
en zo verstoorde hij in Jeruzalem behoorlijk de
boel.
En dat deed hij wel reeds zo gauw
dat men hem snel wegzenden zou.
Men zegt om heidenen te
bekeren
waarschijnlijk omdat men al snel
zou leren
dat Paulus juist daar veel succes mee had
en daarop ging hij in Jeruzalem dan weer
prat.
En gelijk ging er dan weer één ding snel mis
en dat was het onderwerp wel of geen
besnijdenis.
Dan wordt het nu gelijk eens tijd
stil te staan bij een ander feit.
Waar men eigenlijk wel eens stil bij staan
mag
is de ware aard van Jacobus' opdracht.
Waarom stuurde Jacobus Paulus door?
Waar gebeuikte hij op zijn beurt Paulus voor?
Was dat enkel om heidenen te bekeren?
Zoals men later vooral zou gaan beweren?
Er is één ding wat niemand ontkennen zal,
Joden zaten in die tijd reeds overal.
Kijk enkel maar naar Paulus zelf dus,
die kwam uit Cilicië, uit de plaats Tarsus.
Als Paulus op andere plaatsen medestanders kon
verwerven
dan had hij nut voor Jacobus en kon hij minder
bederven
Zo kwam de gemeenschap in Jeruzalem dan tevens aan
geld,
in overzeese rijksdelen waren de meeste Joden
welgesteld.
Maar men mag dan reeds gelijk van Paulus zelf
leren
dat men daar vaak moeite had met wat Paulus zou
beweren
wat meestal over Jezus en zijn plannen bleek te
gaan
vaak kwam hij als middelpunt in een opstootje te
staan.
Overal waar Paulus zich met zijn boodschap had
gewaagd
kreeg hij van zijn toehoorders een pak slaag
In de meeste gevallen bleken dat Joden te
zijn,
het waarom hiervan weten is wel zo fijn.
Eigenlijk was één ding de grootste kwaal,
veel Joden kenden Jezus, en zijn verhaal.
Wat men daar nu dan ook van vindt,
toen hechtte men weinig waarde aan een onecht
kind.
Voor Jezus was het niet voor niets altijd
gewoon
over zichzelf te spreken als de
'Mensenzoon'.
Hij leek daarmee juist iets te willen zeggen,
ergens de nadruk op te willen leggen.
Zijn hele leven lang had hij moeten
vechten
tegen mensen die belang aan afkomst hechtten.
Wilde hij zijn uiteindelijke doel bereiken
dan moest men anders tegen zijn afkomst
aankijken.
Paulus begreep dit probleem natuurlijk wel
maar hij leerde zelf al snel
dat als hij er 'Zoon van God' van zou
maken,
andere mensen juist door Jezus geboeid zouden
raken.
En zelf geloofde hij waarschijnlijk wel
daarin
zo had het overleven van een kruisiging voor hem
zin.
Maar voor de meeste Joden waren zulke
gedachten
wel iets wat hun ware geloof leek te
verkrachten.
Al met al zou Paulus' boodschap gaan
betekenen
dat hij op vele plaatsen op relletjes kon
rekenen.
Maar toch zou hij niet zonder succes zijn
want
vele heidenen vonden zijn boodschap wel
interessant.
Jezus en Paulus, veel hadden zij eigenlijk
gemeen
als men hun levensverhalen vergelijkt ziet men dat
meteen.
Net als Jezus had Paulus onder zijn toehoorders veel
vrouwen
En net als Jezus liet hij zich vaak door hen
onderhouden.
En wat men er voor de rest dan ook van probeert te
maken,
net als Jezus gaf Paulus vrouwen priesterlijke
taken.
De enige twee brieven van hem die vrouwonvriendelijk
zijn
verschilden zodanig van schrijfstijl, eigenlijk wel zo
fijn,
dat men nu weet dat latere kerkvaders die besloten te
componeren
zodat vrouwen hun plaats binnen de nieuwe kerk
zouden leren.
"Ik sta niet toe dat een vrouw onderricht geeft of
gezag over de man heeft; zij moet zich rustig
houden"
Dat is wat men In de brief I Timoteus 2:12 kan lezen over
vrouwen.
En in I Korintiërs kan men dan tevens
lezen
dat vrouwen binnen de gemeente zwijgzaam moesten
wezen.
Zinnen die later in de brieven van Paulus werden
ingelast
want Augustijnse kerkvaders vonden vrouwen eigenlijk
ongepast.
"Niets haalt de mannelijke geest zo van zijn hoogten naar beneden
dan het liefkozen van een vrouw"
"Wij
waren namelijk allen in die ene mens, toen wij allen die ene waren,
die in zonde is gevallen door toedoen van een vrouw, die voor de
zonde uit
hem was gemaakt"
(Civitate Dei
13.14)
"De vrouw is een mislukte man en bezit daarmee vergeleken
een defecte en foute natuur."
(Albertus de
Grote)
Wat men tegenwoordig dan ook mag beweren
deze houding kan men niet op Paulus
baseren
Men vind bijvoorbeeld in de 'handelingen' van
Lucas
een Paulus die bevriend met vele vrouwen was
Hij laat ene Lydia de huiskerk te Filippi
leiden
iets wat een vrouwenhater, zoals Petrus, juist zou
vermijden!
Simon Petrus zei tegen hem:
Laat Maria bij ons weggaan,
want vrouwen
zijn het leven
niet
waardig.
(evangelie volgens
Thomas)
Petrus nam het woord en
sprak over deze zelfde dingen. Hij vroeg hen over de verlosser: 'Zou hij
werkelijk buiten ons om en niet openlijk met een vrouw hebben gesproken?
Moeten wij ons soms omkeren en naar haar luisteren? Heeft hij aan haar de
voorkeur boven ons gegeven?'
Toen huilde Maria en zei tegen Petrus:
"Mijn broeder Petrus,wat
denk je? Denk je dat ik het zelf in mijn hart
bedacht heb of dat
ik leugens vertel over de Verlosser?"
(evangelie volgens Maria
Magdalena)
In zijn brief aan de Romeinen kan men nog meer
vinden
wat men aan Paulus' ware houding tegenover vrouwen kan
binden
Deze brief gaf hij aan Febe mee, een
diakones
en in de tekst schuilt wederom een les:
"......dat gij haar ontvangt in de Here op een
wijze, de heiligen waardig, en haar bijstaat, indien zij u in het een of
ander mocht nodig hebben. Want zij heeft velen, ook mij persoonlijk,
bijstand verleent."
Het is duidelijk onterecht als er ergens
staat
dat Paulus was vervuld van 'vrouwenhaat'
en het orakel zei het al meteen
in dat opzicht stemde Paulus met Jezus
overeen.
Drie vrouwen trokken
altijd met de Heer op:Maria, zijn moeder, zijn zuster en
Maria Magdalena, die zijn metgezellin wordt genoemd.Want zowel zijn
zuster,
als
zijn moeder als zijn gezellin heetten
Maria
(evangelie volgens Philippus)
Levi nam het woord en
zei tegen Petrus:
"Petrus ,jij bent altijd zo heetgebakerd!
En nu zie ik weer dat je redetwist met deze vrouw als met
tegenstanders.
Als de Verlosser haar waardig bevonden
heeft,
wie ben jij dan om haar te verwerpen?
(evangelie volgens Maria
Magdalena)
Die houding tegenover vrouwen was zeker toen
niet zoals de gemiddelde Judeeér plachtte te
doen
Dat had Jezus zelf reeds mogen ervaren
als hij bijvoorbeeld een vrouw voor steniging had weten te
bewaren.
Uit al het bovenstaande mag toch wel duidelijk
blijken
hoeveel overeenkomsten er tussen Jezus en Paulus om de hoek komen
kijken
en waarom Paulus juist onder heidenen veel aanhangers zou
vinden,
die hij aan de leer van Jezus de Christus wist te
binden.
Met successen als deze kwam hij dan terug in
Jeruzalem
en ging hij naar Jacobus toe en presenteerde
hem
aanmerkelijke fondsen en ging tevens prat
op hoeveel bekeerlingen hij alweer had.
Maar al die nieuwe aanhangers waren wel
onbesneden
lieden die mensen als Petrus, volgens eigen zeggen, liever
meden
Hierdoor ontstond er tussen Paulus en hen een steeds groter
geschil.
Later zou er iets gebeuren wat hierover erg veel zeggen
wil.
de boodschap van Paulus was er eentje die hen zo weinig
bekoorde
dat men hem op een later tijdstip zelfs probeerde te
vermoorden.
Doordat hij hiervoor was gewaarschuwd was hij niet
onvoorbereid
al werden strubbelingen iets wat men dan moeilijk
vermijd
Bij zijn aankomst zou er een dusdanige rel gaan
volgen
dat de Romeinen moesten reageren, behoorlijk
verbolgen.
Op dat moment vroegen de Romeinen ernaar
of Paulus soms was die 'Egyptenaar'?
In tegenstelling tot die Romein
wist Paulus wel degelijk wie dat moest zijn.
Maar natuurlijk hield hij hierover zijn mond
dat leek hem onder omstandigheden wel zo
gezond
Paulus zou zich op zijn Romeins burgerrecht beroepen
gaan
en kwam zo uiteindelijk voor de Romeinse procurator te
staan.
Het leek hem zelfs wel wijzer
zich te beroepen op de keizer.
En zo kwam Paulus weer voor een reis te
staan,
deze keer zou hij naar Rome gaan.
Als er iets is wat eigenlijk wordt gepresenteerd
hier
dan is het 't leven van een avonturier
en Paulus zou nog het nodige meemaken gaan
voordat hij uiteindelijk in Rome kwam te
staan
Veel informatie over Paulus en zijn leven
staat in 'Handelingen der apostelen'
geschreven.
Echter tot veler groot verdriet
hoe het met Paulus afliep staat er niet.
Paulus zou in Rome in één van de huurkazernes daar
wonen
in afwachting tot hij zich bij de keizer mocht
vertonen.
Het is mogelijk dat de 'Handelingen', geschreven door
Lucas
niets anders dan een pleidooi voor bij de keizer
was.
Om zo al Paulus' handelingen en zijn geloof te
verklaren
en wat de keizers angst voor dit nieuwe geloof moest
bedaren.
Dat zou tevens dan verklaren gaan
die dingen die er juist niet in staan
Die men wel weer in brieven of op andere plaatsen kan
vinden
en die men toch meent aan de apostel Paulus te kunnen
binden.
De afloop van de keizerlijke audiéntie is niet
opgeschreven
of in ieder geval niet bewaard gebleven
Het gebrek aan bewijzen kan in ieder geval wel
bederven
de christelijke traditie dat Paulus als martelaar in Rome zou
sterven.
Zijn grootste wens was om na Rome naar Spanje te
gaan
en misschien heeft hij dit naderhand ook wel
gedaan.
In ieder geval verdween hij uit de geschreven
geschiedenis
alhoewel hij wel een flinke erfenis na te laten
wist.
Eentje waar vele latere kerkvaders zich geen raad mee zouden
weten
maar zij konden Paulus' nalatenschap niet zomaar
vergeten.
Paulus geloofde in een apocalyps en was eigenlijk een
gnosticus
wat vodoende over één en ander kan zeggen
dus.
Hij geloofde dat Jezus uiteindelijk in zijn opstand zou
slagen
en zo als Priester-Koning zijn idee uit zou kunnen
dragen.
Op de wijze zoals Paulus daar in zijn brieven tegenaan
kijkt
zou dat worden dan een hoogst spiritueel
rijk.
Het orakel vertelde hiervoor reeds wat
over de inbreng die Paulus binnen het 'geloof' had
gehad
Het 'zoon van God' zelf mag men een vondst van hem
noemen
en heel misschien mocht hij er zich ook wel op
roemen
dat men Jezus' moeder Maria beschouwde als een
'maagd'.
Maar misschien is deze these iets teveel
gewaagd.
Op één ding kwam het in Paulus' overtuigingen wel
aan
en dat was dat men voor een grote apocalyps kwam te
staan.
Eentje die in het zogenaamde 'Heilige Land' werd
voorbereid
en hiermee wordt het eigenlijk weer tijd
naar dat 'Heilige Land' zelf terug te keren
waar we mogelijk meer hierover kunnen leren
Jacobus zou veel tegenstand van Sadduceese Joden ondervinden
gaan
Hij kwam op een gegeven moment zelfs voor het Sanhedrin te
staan.
Voorheen was hij door de Tempelmilitie al eens in elkaar
geslagen
door een figuur die toen nog de naam ‘Saulus van Tarsus’ bleek te
dragen.
‘Dood door steniging’ zou het Sanhedrin Jacobus als veroordeling
geven
en zo kwam er aldus een einde aan de 'Broeder des Heeren'
zijn
leven
Misschien lijkt dit dan slechts om louter een ‘incident’ te
gaan,
ergens was het de aanleiding die voor de ‘grote opstand’ kwam te
staan
----------
| .jpg)
Kronieken · 
Orakel
12 Saulus de Paulus · .jpg)