En dit waren dan de de eerste echte tekenen

waardoor het ernaar uit zag dat men op een opstand kon rekenen.

Want kort erna gebeurde er nog veel meer,

het kwam duidelijk op georganiseerd verzet neer.

In het jaar  68 gebeurde iets vlak voor  Nero's  dood

en  de woede der Romeinen werd hierdoor  heel groot.

Datzelfde jaar kwam het er dan ook van

dat zij naar de Dode Zee oprukten, naar Qum Ran

Men zegt nu dat daar enkel vreedzame mensen zouden wonen

waarom zouden de Romeinse legionnaires zich dan gelijk daar vertonen?

Men heeft bij opgravingen  daar in elk geval voldoende weten te vinden

wat men eerder aan een versterkte nederzetting met wapens weet te binden.

Het is hierdoor eigenlijk geen verrassing meer dus

dat dit enkel maar kon zijn geweest dat 'Damascus'

waar Jezus zich na de kruisiging op zou houden

en Paulus zekere opdrachten zou toevertrouwen.

Voordien zouden veel inwoners van Qum Ran reeds vluchten gaan

en hadden ze verder zuidelijk voor de poort van Masada komen te staan.

Al leek  dit het hoofdkwartier waarvanuit een opstand  te leiden

vooralsnog leek men actieve deelname zelf te vermijden.

Maar er waren minstens 3000 mannen en vrouwen hier

onder de leiding van een jonge man, Eleazar ben Ya ïr.

En het was niet moeilijk om dat uit te pluizen

hij was natuurlijk van Hasmoneese huize.

Dan komen we nu  gelijk voor iets bekends te staan

er zou weer een onderlinge verdeeldheid plaatsvinden gaan.

En in deze ene zinsnede staat wonderwel

de hele geschiedenis eigenlijk van Israël.

In 68 heeft het er namelijk alle schijn van

dat  een van Masada's bezetters  trok zijn eigen plan.

Hij liet Eleazar en de rest te Masada verrekken

en besloot  met 2000 man naar Jeruzalem vertrekken.

Een kleinzoon van Judas de Galileeër, Menahem was zijn naam

verwierf zich voor korte duur enige faam

want er was geen Romein die voorkwam

dat hij in het jaar 68  Jeruzalem innam.

Zoals men dit eigenlijk hier al zo leest

kan dit nooit het oorspronkelijke plan zijn geweest.

Maar toen Menahem eenmaal in Jeruzalem was

riep hij zichzelf wel gelijk uit tot Messias.

Nero stierf dat jaar en werd opgevolgd door een 'soldatenkeizer'

Degene die Qum Ran had vernietigd, en hij was aanmerkelijk wijzer

de naam van deze  'soldaat/keizer'  was Vespasianus

en deze stuurde nu gelijk zijn zoon Titus

die in het jaar 70 voor Jeruzalem kwam te staan

en het na een kort beleg zou veroveren gaan.

Menahem, de 'Messias',  verloor hierna  zijn hoofd

hij had zich veel te veel, en veel te snel, veroorloofd.

Jezus, en Paulus na hem, zouden hierdoor gelijk krijgen gaan

want de Romeinen lieten nu geen steen meer op de ander staan.

De trotse tempel van Herodes werd met de grond gelijk gemaakt

en al het verzet van Jeruzalems inwoners was volledig gestaakt

zo bleef er slechts één grote doorn in het Romeinse oog

waar dat was behoeft eigenlijk nauwelijks nog betoog.

Voor de opstandelingen die hier bleven wonen

duurde het nog even voordat de Romeinen er zich zouden vertonen

Een ding bleef echter wel een onvermijdelijk feit,

komen zouden ze zeker mettertijd.

De Romeinse vernietiging  van de nederzetting Qum Ran

wilde één ding al duidelijk zeggen dan.

De Romeinen vonden dat ze nu voldoende hadden geleeën

onder die eeuwige opstanden onder leiding van Hasmoneeën.

In Galilea  waren alle Zeloten nu  ingemaakt,

iedere vorm van opstand was in de rest van het land gestaakt.

Enkel Masada bleef men nog als  een verzetssymbool   beschouwen

waarvanuit men mogelijk een Hasmonees koninkrijk op kon bouwen.

Eleazar ben Ya ïr kon men als telg der Hasmoneeërs aanwijzen

toch scheen hij reden te hebben de titel Messias niet op te eisen.

Schijnbaar wist hij nog van iemand anders bestaan

die nog meer recht dan hij had om voor die titel te gaan.

Waren  Eleazar en de zijnen soms daarom tijdens de opstand daar gebleven?

Om die rechtmatige titelhouder bescherming te kunnen geven?

Zolang deze zich dan als symbool voor de opstand daar bevond,

wist de bevolking van Palestina dat vrijheid nabij zijn kon.

  ------------------------------

           (in memory of  Donovan Joyce 1910-1980)

(zie ook de kroniek 'Het Jezus Testament')

Dan komt het orakel nu bij het onderwerp van een boek aan,

waarin het over iets heels controversiëels blijkt te gaan.

Al toen het orakel slechts erover maar het boek zelf nog niet  had gelezen

was er zo'n 'gevoel'  dat er wel eens iets waar aan zou kunnen wezen.

Men zegt dat zo'n  'eerste indruk' vaak meteen de juiste blijkt te zijn

daar dan naar luisteren, is het advies, is achteraf meestal wel zo fijn.

Nog voordat dit orakel de volledige  inhoud van Joyce's boek las

kwam er een moment dat het te Masada in Israël was.

'Iets' zei het orakel op die rots dat hier dat antwoord lag

wat het  later woord voor woord  in 'the Jesus Scroll' geschreven zag.

Om de gehele inhoud hiervan  in het Nederlands te lezen

moet men overigens  in de 'Chaoskronieken' wezen

want al werd het boek nooit in het Nederlands uitgegeven

als men deze kronieken bezoekt mag men beleven

dat het hele boek daar in het Nederlands wordt verhaald

hoogstpersoonlijk speciaal daarvoor  door dit orakel vertaald.

Het was dan wel een hele klus

het boek is allang niet meer in de handel dus

In het Engels is er slechts met moeite 2e hands aan te komen

en een nederlandse versie ervan is er nooit van gekomen.

        ------------------------------------

Al dit hele verhaal is ervan uitgegaan

dat Jezus na de kruisiging weer op zou staan

Nu wil men dit binnen het reguliere Christendom ook wel geloven

maar het dogma wil dat Jezus kort hierna al ging 'naarboven'

Men heeft echter tevens al hiervoor kunnen lezen

dat Jezus zelfs eerst nog met  zijn familie samen zou wezen,

en zou bewijzen aan de ongelovige Thomas dat hij van vlees was, en bloed

en dat al zijn lichamelijke functies nog functioneerden, erg goed.

Daarna kon men de geschiedenis lezen over de latere apostel Paulus

en hoe deze tijdens een jacht op Christenen een ontmoeting had met Jezus.

Al maakte Paulus er uit schrik gelijk een spirituele ervaring  van,

als men de rest van het verhaal verder gaat volgen dan

kan het enkel maar een zeer gewone aardse ontmoeting zijn geweest

wat wordt bewezen als men de verdere gebeurtenissen leest.

Vele Christenen denken dat men met zulke theses afbreuk wil doen

aan hun geloof, maar daar wringt 'm nu juist de schoen.

Als 'ZOON VAN MENSEN'  was Jezus' spirituele boodschap gewoon goed

en er kan NIETS zijn wat daar hoe dan ook afbreuk aan doet.

Jezus zou zijn directe toehoorders  iets veelzeggends  leren

volgens Johannes (10:34) zou hij iets uit Psalm (82:6) citeren

Dus zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament

staat:"Weet u niet dat u Goden bent?"

Slechts door een speling,  met Paulus'  hulp,   van het lot

werd Jezus wel en alle andere mensen niet (deel van) God.

Het laatste wat we hiervoor  dus over Jezus mochten lezen

was dat hij, na de kruisiging,  in een 'Damascus'  moest wezen.

Een 'doorwaadbare plaats', in dit geval eentje bij de Dode Zee

en daar bedoelde men waarschijnlijk dan vlakbij Qum Ran mee.

En zodoende  vond Paulus  hem

toch nog in de buurt van Jeruzalem.

Verstopt voor de Romeinen, bij Essenen en Zeloten,

want deze rebelleerden nog onverdroten.

Maar zoals men in het eerdere verhaal van de 'Doper'  al leest

was dit voor deze destijds reeds een goede schuilplaats geweest.

                                   ------------------------------

Maria Magdalena was kort na de kruisiging gearresteerd

en van die gebeurtenis, na een opstootje,  hadden we reeds geleerd

dat zij, zwanger,  voor Pilatus en zijn vrouw was komen te staan

en deze hadden, uit sympathie, haar toen weer laten gaan.

Als 'weduwe'  kon zij onmogelijk nog een gevaar betekenen

en  Jezus'  religieuze boodschap was tot een vreedzame te rekenen.

Maria zou toen via Egypte naar Romeins Gallia gaan

zoals het bijvoorbeeld in de 'Gulden Legende' blijkt te staan.

Alhoewel men dit dan wel nergens leest

is haar vertrek mogelijk wel een soort van eis geweest

Haar man Jezus was volgens Pilatus dan wel dood

maar hij dacht dat Maria's symbolische waarde kon zijn groot

voor Joodse rebellen met  minder vreedzame doelen

en daar zouden de Romeinen natuurlijk niets voor voelen.

Edoch in de jaren zestig van onze huidige jaartelling

ontstond er een steeds groter wordende dreiging

van Zeloten, zij waren het nu echt helemaal zat

na de moord op Jacobus hadden zij het helemaal gehad.

Zij wisten tevens dat Qum Ran niet veel langer veilig zou zijn

de plaats was mogelijk reeds bekend nu bij menig Romein.

Al hadden zij de plaats wel reeds weten te versterken,

het beschikte  niet over toereikende verdedigingswerken.

Nu wisten zij verder zuidwaarts nog een oud bolwerk te staan,

waarin het  om een voormalig paleis van Herodes bleek te gaan.

Moeilijk bereikbaar bovenop  een hoge rots

was het, voorzien van veel luxe, ooit Herodes'  trots.

Wat men overigens tegenwoordig echter nauwelijks nog leest

was dat, voordat Herodes het stal, het  Hasmonees was geweest!

Met de naam ervan komt men nog voor raadselen te staan

men zou haast denken dat het om een oud heiligdom zou gaan

van de Perzische---Mithraïsche-- God die Ahura Mazda zou heten

of die werkelijk ooit een rol speelde hier is men helaas vergeten.

Het paleis op die rots werd  bewaakt door een klein Romeins peloton

wat in het jaar 66 bij inname onmogelijk veel problemen opleveren kon.

Op die plaats waar onbeschut de zinderende zon iemand kon verzengen

besloten AD 68  de Zeloten hun V.I.P.'s uit Qum Ran in veiligheid  te brengen.

Nu zou men natuurlijk eigenlijk wel eens willen weten

hoe die V.I.P.'s dan zouden kunnen hebben geheten.

Twee van die namen, Eleazar ben Ya ïr en Menahem, noemde 't orakel al

en het is het verhaal  'the Jesus scroll'  die de belangrijkste verraden zal.

Dat Jezus uit Qum Ran mee naar Masada moet zijn gegaan

is iets wat logischerwijs als een paal boven water lijkt te staan.

Wat men zich echter wel beter realiseren kan,

dit 'symbool' der Zeloten  was toen reeds een oude man.

Alhoewel het beleg van Masada in de verhalen van Josephes zou staan

zou de locatie van dit fort voor lange tijd verloren gaan.

In de vierde eeuw zouden zich juist hier Byzantijnse geestelijken vertonen

die in dit 'heiligdom' een slordige vijf eeuwen zouden blijven wonen.

Hierna werd de rots Masada geheel verlaten

en had niemand het bestaan ervan meer in de gaten.

Pas in het midden van de 19e eeuw ontdekte men het bij toeval weer

en kwamen de verhalen van Josephes ineens op iets waargebeurds neer.

Pas een eeuw later ging men de plaats intensief onderzoeken

maar  al zocht men in alle gaten en hoeken

men zou er vrijwel geen lichamen vinden  gaan

en zo kwam men toch weer voor raadsels te staan.

Totdat  men op een zekere plaats, in een grot, 25 skeletten zou vinden

waarvan  men de identiteit aan de verdedigers meende te kunnen binden

maar waar waren de overige 940 overblijfselen dan gebleven?

Toen de Romeinen het innamen was er uiteindelijk niemand in leven.

Al is dit laatste weer niet geheel waar

want er waren nog 3 overlevenden daar

Die Josephes, die erbij was, hun verhaal vertelden

zoals hij het later in zijn boek 'de Joodse oorlog' vermeldde.

Waarschijnlijk zouden de Romeinen alle lichamen begraven

en lieten enkel die 25 in die grot die zo een bewijs gaven

dat het met het Hasmonees koningshuis was gedaan.

Dat er voorlopig geen Hasmoneese troonpretendent meer op zou staan.

Maar dan nu het verhaal wat in 'The Jesus Scroll'  wordt neergepend

in het Nederlands vertaals als '' Het Jezus Testament'

Het zou over een ervaring van de schrijver zelf gaan

die in Israël in 1964 tegenover een archeoloog kwam te staan

die hem vroeg een schriftrol mee het land uit te nemen, illegaal

hoe hij eraan was gekomen vertelde hij in een heel verhaal.

Waar het nu echter enkel even over zal gaan

is wat er in dat halfvergane document zou staan.

De nacht voor de val van Masada zou het zijn geschreven

en kort hierna verloor de schrijver vrijwillig het leven.

Yehoshua ben Ya'akov ben Gennesareth zou hij heten

en hij zou zijn hele leven nooit zijn vergeten

dat hij uit het huis van Hasmon afkomstig was

wiens voorouder in de tijd der Maccabeeën heette Matathias

Het zou op het moment van schrijven al Sabbath zijn

voorheen had hij zijn zoon zien sterven, dit deed hem veel pijn.

Want had hij zo'n 30 jaar eerder hem daarvoor weten te besparen

nu had hij vanaf hoogte naar zijn zoon aan het kruis kunnen staren.

Het was uit die schriftrol dat de archeoloog Donovan Joyce voorlas

dat de schrijver schreef dat hij de laatste rechtmatige priester-koning was.

15 april in het jaar 73 was die vrijdag

Dat men de wal der Romeinen gereed komen zag

Eleazar  ben Ya ïr  voorzag de afloop nu wel

en liet de mensen bij elkaar komen voor een laatste voorstel

"Liever dood dan slaaf" wilde hij hiermee zeggen

Het viel niet anders uit te leggen.

Tot het laatst was Eleazar ben Ya ïr Jezus trouw gebleven

dankzij deze was de dochter van familie (Jaïrus) ooit blijven leven.

Er werden loten getrokken en het was Eleazars lot

om de laatste koning en de zijnen te begeleiden tot in een grot

waar die laatste woorden werden opgeschreven

en zo kwam er werkelijk een einde aan een leven

wat in de wereldgeschiedenis veel zou veranderen gaan

misschien wel meer dat waar hij zelf ooit bij stil had gestaan.

De Romeinen hoefden er echter niet op te rekenen

dat deze onderdrukte rebellie werkelijk de laatste zou betekenen

In het jaar 132 gebeurde het weer

maar nu wel echt voor de laatste keer.

Er was stond toen een man, een Galileeër

en hoe kan het ook anders, tevens Hasmoneeër

Die Simon bar Kochba bleek te heten

en het volk van Israël gelijk liet weten

dat hij de nieuwe Messias was

wat men in zijn naamsbetekenis, 'Zoon van de Ster'  las

Hij heerste na de strijd wonderwel

drie jaar over een eigen staat Israël

maar de Romeinen hadden toch weer het laatste woord

en Simon bar Kochba werd uiteindelijk vermoord.

Jeruzalem werd voor alle Joden nu verboden gebied

en zelfs de plaatsnaam behield het niet

het kwam nu Aelia Capitolina te heten

en men moest de naam 'Stad van vrede' maar snel vergeten.

De inwoners van Palestina zouden zich over de 'wereld' verspreiden

en hun oorspronkelijke religies kregen onder een homogeniteit te leiden

Het verschil tussen Judea en Israël zou men vergeten gaan

en hun religie kwam onder het kopje 'Joods'  te staan.

In de vierde eeuw  waren de volgelingen van Jezus reeds zover verspreid

dat hier evenmin nog sprake was van homogeniteit

in Egypte had men wel nog een Gnostische leer

die kwam aanzienlijk op Jezus' oorspronkelijke boodschap neer

Maar richting Rome was het wat dat aangaand fout gegaan

daar kwamen twee groepen 'Christenen' tegenover elkaar te staan

Een deel volgde de orthodoxe ideeén van de 'rots'   Petrus

en die anderen waren meer gnostisch dus

zoals Maria Magdalena en de haren het zouden verspreiden

maar deze stroming had erg onder de eerste te leiden.

Vooral kerkleiders begonnen zich steeds meer te storen

aan de rol van vrouwen bij de gnostici, wat volgens hen niet zou horen

Hierin hielden zij duidelijk Petrus' visie aan

die Maria altijd in de weg had vinden staan.

Hadden de eerste Christenen zelfs nog vrouwelijke bisschoppen gehad

na twee eeuwen was dat iets wat men gemakshalve vergat

de leer zou steeds strakker en meer rigide gaan worden

al moesten zij nog wel nemen vele horden

Maar toen kwam uiteindelijk de Romeinse keizer Constantijn

en die leek een Christelijke staatskerk wel zo fijn

want zo kon hij op steun van die vele Christenen rekenen

en die konden in een burgeroorlog, waarin hij zich bevond, veel betekenen.

Zelf was hij een aanhanger van de zonnecultus van Mithras

maar niet dat dit een belemmering voor hem was

Hij stelde zichzelf als hoofd over de kerk aan

en liet meerdere concilies over de te volgen koers gaan

Slechts vier evangeliën bleken op het eind uitverkoren

om bij het Nieuwe Testament van de Bijbel te horen.

Daarna struinden eskaders door steden en dorpen

en werden alle overige evangeliën in het vuur geworpen.

Als er één ding was dat de keizer kon benauwen

dan was het wel geen 'grip' meer te kunnen houden

op waar de mensen in wensten te geloven.

Hij als keizer stond daar ten allen tijde boven.

Vooral in Egypte waren er toen reeds velen die

wel wat voelden voor een openlijke rebellie

maar de Roomse kerk zou uiteindelijk winnen gaan

en 'ketters'  kwamen tamelijk alleen te staan.

Bij het vaststellen destijds van dat Nieuwe Testament

had men problemen met wat er over Paulus was neergepend

En tevens Johannes zou wat moeilijkheden geven

want dat was net iets gnostischer dan waar men mee wilde leven

Maar de bevolking had teveel van die geschriften afgeweten

en zouden ze hoe dan ook niet vergeten

Dus liet men deze  er maar wel instaan

al zouden erdoor nog veel problemen ontstaan.

De eerste ketter Marcion baseerde zich vooral op Paulus

en de Katharen later vooral op Johannes dus.

En nu tegenwoordig, in deze tijd

staat men voor een ander onomkeerbaar feit.

Voor de één  een groot geluk en voor de ander juist pech

de gnostische evangeliën kwamen voor een groot deel weer terecht.

Aan de Dode Zee, maar vooral in Nag Hamadi zou men teksten vinden

die men enkel aan Jezus' beweging bleek te kunnen binden

Zo vond men het zeer oude evangelie volgens Thomas

waarin men vele spreuken van Jezus las

en waaruit vooral zou blijken

dat men anders tegen Jezus'  boodschap aan kon kijken.

Dat men vooral zelf die woorden moest begrijpen leren

zonder de hulp of kennis van geleerde heren.

(Lessen van Sylvanus)

De woorden van Jezus in het hierna volgende deel

betekenen ter ondersteuning van al het voorafgaande veel.